الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قَولِهِ تَعالى : «و لا يُؤْذَنُ لَهُم فَيَعتَذِرونَ» . ـ : اللّه ُ أجَلُّ و أعدَلُ [ و أعظَمُ ]مِن أن يَكونَ لِعَبدِهِ عُذرٌ لا يَدَعَهُ يَعتَذِرُ بِهِ ، و لكِنَّهُ فَلِجَ فلَم يَكُن لَهُ عُذرٌ .
امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «به آنان اجازه داده نمى شود تا پوزش خواهند» ـ فرمود : خداوند بزرگوارتر و دادگرتر و بزرگتر از آن است كه بنده اش عذرى داشته باشد و اجازه ندهد عذرش را بياورد، بلكه كاوش كرد، اما عذرى براى او نيافت.
امام على عليه السلام : بر شما باد فرمانبرى از كسى كه در نشناختن او عذرتان پذيرفته نيست.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : ثَلاثَةٌ لا عُذرَ لِأحَدٍ فيها : أداءُ الأمانَةِ إلَى البَرِّ و الفاجِرِ ، و الوَفاءُ بِالعَهدِ لِلبَرِّ و الفاجِرِ، و بِرُّ الوالِدَينِ بَرَّينِ كانا أو فاجِرَينِ .
امام صادق عليه السلام : سه چيز است كه هيچ كس درباره آنها عذرش پذيرفته نيست: برگرداندن امانت به صاحبش نيك باشد يا بد وفاى به عهد با نيك و بد، و نيكى كردن به پدر و مادر، خوب باشند يا بد.