عنه عليه السلام : الإيمانُ عَلى أربَعِ دَعائمَ : عَلَى الصَّبرِ، و اليَقينِ، و العَدلِ، و الجِهادِ ··· و العَدلُ مِنها عَلى أربَعِ شُعَبٍ: عَلى غائصِ الفَهمِ، و غَورِ العِلمِ، و زَهرَةِ الحُكمِ، و رَساخَةِ الحِلمِ؛ فمَن فَهِمَ عَلِمَ غَورَ العِلمِ، و مَن عَلِمَ غَورَ العِلمِ صَدَرَ عَن شَرائعِ الحُكمِ، و مَن حَلُمَ لَم يُفَرِّط في أمرِه و عاشَ في النّاسِ حَميدا .
امام على عليه السلام : ايمان بر چهار پايه استوار است: بر صبر و يقين و عدالت و جهاد··· عدالت نيز چهار شاخه دارد: فهم ژرف كاو، دانش عميق، حكمت (حكم) شكوفا و بردبارى استوار و پايدار؛ هركه بفهمد، از ژرفاى دانش آگاه شود، و هركه از ژرفاى دانش آگاه شود، از آبشخورهاى حكمت (احكام درست) سيراب گردد و هركه بردبار باشد، در كار خود كوتاهى نورزد و در ميان مردم با خوشنامى زندگى كند.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن عامَلَ النّاسَ فلَم يَظلِمْهُم، وَ حَدَّثَهُم فلَم يَكذِبْهُم، و وَعَدَهُم فلَم يُخلِفْهُم، فَهُو مِمَّن كَمُلَت مُروءَتُهُ، و ظَهَرَت عَدالَتُهُ، و وَجَبَت اُخُوَّتُهُ، و حَرُمَت غِيبَتُهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هركه در رفتار خود با مردم به ايشان ستم نكند و هرگاه با آنان سخن بگويد، دروغ نگويد و چون وعده شان دهد، خلف وعده نكند، انسانيتش كامل و عدالتش آشكار و دوستيش لازم و غيبتش حرام است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هركه با مردم چنان رفتار كند كه دوست دارد آنان با او رفتار كنند، عادل است.
عنه صلى الله عليه و آله : ما كَرِهتَهُ لِنَفسِكَ فَاكرَهْ لِغَيرِكَ، و ما أحبَبتَهُ لِنَفسِكَ فأحبِبْهُ لِأخيكَ؛ تَكُن عادِلاً في حُكمِكَ، مُقسِطا في عَدلِكَ، مُحَبَّا في أهلِ السَّماءِ، مَودودا في صُدورِ أهلِ الأرضِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آنچه براى خود نمى پسندى، براى ديگرى هم مپسند و آنچه براى خود دوست دارى، براى برادرت نيز دوست بدار، تا در قضاوتت عادل باشى و در عدالتت دادگر و نزد آسمانيان دوست داشتنى و در دلهاى زمينيان محبوب.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَن طابَقَ سِرُّهُ عَلانِيَتَهُ و وافَقَ فِعلُهُ مَقالَتَهُ، فَهُوَ الَّذي أدَّى الأمانَةَ و تَحَقَّقَت عَدالَتُهُ .
امام على عليه السلام : هر كه نهانش با آشكارش يكسان باشد و كردارش با گفتارش سازگار، او كسى است كه امانت را پرداخته و عدالتش تحقق يافته است.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عَن صِفةِ العادِلِ ـ : إذا غَضَّ طَرْفَهُ عَنِ المَحارِمِ، و لِسانَهُ عَنِ المَآثِمِ، وَ كَفَّهُ عَنِ المَظالِمِ .
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش از ويژگى انسان عادل ـ فرمود : كسى است كه چشم خود را از حرامها فرو بندد و زبانش را از گناهان و دستش را از مال مردم.