عنه عليه السلام ـ مِن وَصيَّتِه لاِبنِهِ الحَسَنِ عليه السلام في صِفَةِ اللّه ِ سُبحانَهُ ـ : أوَّلٌ قَبلَ الأشياءِ بِلا أوّليَّةٍ، و آخِرٌ بَعدَ الأشياءِ بِلا نِهايَةٍ، عَظُمَ عَن أن تَثبُتَ رُبوبِيَّتُهُ بِإحاطَةِ قَلبٍ أو بَصَرٍ، فإذا عَرَفتَ ذلِكَ فافعَلْ كما يَنبَغي لِمِثلِكَ أن يَفعَلَهُ في صِغَرِ خَطَرِهِ، و قِلَّةِ مَقدِرَتِهِ، و كَثرَةِ عَجزِهِ، و عَظيمِ حاجَتِهِ إلى رَبِّهِ في طَلَبِ طاعتِهِ .
امام على عليه السلام ـ ضمن وصيت به فرزند بزرگوارش حسن عليه السلام در توصيف خداوند سبحان ـ نوشت : آغازى است پيش از همه چيز و او را آغازى نيست و پايان همه چيز است و او را پايانى نيست؛ بزرگتر از آن است كه ربوبيّت او با احاطه دل، يا ديده اى ثابت شود. اكنون كه اينها را دانستى، آن گونه كه از چون تويى ناچيز و كم توان و پُر عجز و بسيار نيازمند به پروردگار، سزاوار است در پى طاعت او برآى.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنَّ مِن أعجَزِ العَجزِ رَجُلٌ لَقِيَ رَجُلاً فأعجَبَهُ نَحوُهُ، فلَم يَسألْهُ عَنِ اسمِهِ و نَسَبِهِ و مَوضِعِهِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : از نا توان ترين نا توانها، مردى است كه به مرد ديگرى برخورَد و از رفتار او خوشش آيد و از نام و نسب و جاى او نپرسد.
امام على عليه السلام : هيچ ناتوانى، نا توان تر از كسى نيست كه نفْس خود را وا نهاد و در نتيجه، آن را به هلاكت كشاند.
امام على عليه السلام : نا توان ترين مردم، كسى است كه بتواند نقص خود برطرف سازد و اين كار را نكند.
امام على عليه السلام : نا توان ترين مردم، كسى است كه خود را بيش از همه از گزند پيشامدها و يورش اجل در امان داند.
امام على عليه السلام : نا توان ترين مردم، كسى است كه از اصلاح خود ناتوان باشد.
امام على عليه السلام : نا توان ترين مردم، كسى است كه از دعا كردن ناتوان باشد.