امام صادق عليه السلام : اگر گذشتن از صراط راست است، پس چرا خودپسندى؟!
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : لا تَدِلَّنَّ بِحالَةٍ بَلَغتَها بِغَيرِ آلَةٍ، و لا تَفخَرَنَّ بِمرتَبةٍ نِلتَها مِن غَيرِ مَنقَبةٍ؛ فإنَّ ما يَبنيهِ الاتِّفاقُ يَهدِمُهُ الاستِحقاقُ .
امام على عليه السلام : به حالتى كه بدون ابزار، بدان رسيده اى مناز و به منزلتى كه بدون شايستگى بدان دست يافته اى فخر مفروش؛ زيرا آنچه را كه اتفاق برپا مى سازد، لياقت و استحقاق ويرانش مى كند.
عنه عليه السلام ـ في صِفَةِ المُؤمِنِ ـ : كُلُّ سَعيٍ أخلَصُ عِندَهُ مِن سَعيِهِ، و كُلُّ نَفسٍ أصلَحُ عِندَهُ مِن نَفسِهِ .
امام على عليه السلام ـ در توصيف مؤمن ـ فرمود : در نظر او هر كارى خالص تر از كار اوست و هر نفْسى صالحتر از نفْس او مى باشد.
امام على عليه السلام : از كسانى مباش كه ··· چون عافيت يابند، خودپسند شوند و چون گرفتار آيند، نوميد گردند.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : سَهِرَ داوودُ عليه السلام لَيلةً يَتلو الزَّبورَ فأعجَبَتهُ عِبادَتُه، فنادَتهُ ضِفدَعٌ : يا داوودُ، تَعَجَّبتَ من سَهَرِكَ لَيلةً و إنّي لَتَحتَ هذِهِ الصَّخرَةِ مُنذُ أربَعينَ سَنَةً ما جَفَّ لِساني عَن ذِكرِ اللّه ِ تَعالى ! .
امام صادق عليه السلام : داود عليه السلام شبى را به تلاوت زبور بيدار گذراند و از عبادت خويش خوشش آمد . قورباغه اى او را صدا زد: اى داود! تو از يك شب زنده دارى چنين خوشت آمد و من چهل سال است كه زير اين تخته سنگ، زبانم از ذكر خداوند عزّ و جلّ باز نايستاده است!