الإمامُ الرِّضا عليه السلام : إنَّ رَجُلاً كانَ في بَني إسرائيلَ عَبَدَ اللّه َ تَبارَكَ و تَعالى أربَعينَ سَنَةً فلَم يَقبَلْ مِنهُ، فقالَ لِنَفسِهِ : ما اُوتيتَ إلاّ مِنكِ، و لا الذَّنبُ إلاّ لَكِ، فأوحَى اللّه ُ تَبارَكَ وَ تعالى إلَيهِ : ذَمُّكَ نَفسَكَ أفضَلُ مِن عِبادَةِ أربَعينَ سَنَةً .
امام رضا عليه السلام : مردى از بنى اسرائيل خداوند تبارك و تعالى را چهل سال عبادت كرد، اما عبادتش پذيرفته نشد. به خودش گفت: عيب كار از خود توست و كسى جز خودت مقصّر نيست. پس خداى تبارك و تعالى به او وحى فرمود كه اين نكوهش (انتقاد) تو از خودت، برتر از عبادت چهل سال بود .
امام على عليه السلام : بدترين كار از خود راضى بودن است.
امام على عليه السلام : مبادا از خود راضى باشى كه در اين صورت نا راضيانِ از تو زياد مى شوند.
امام على عليه السلام : از خود راضى بودنت، برخاسته از تباهى خرد توست.
امام على عليه السلام : به سبب از خود راضى بودن، بديها و عيبها آشكار مى شود.
امام على عليه السلام : از خود راضى بودنِ آدمى، با ناراضى بودن پروردگارش همراه است.
امام على عليه السلام : كسى كه از خود راضى باشد، مغبون گشته و كسى كه به نفس خود اعتماد كند، فريب خورده است.
امام على عليه السلام : هر كه در نظرِ خودش بزرگ باشد، نزد خدا كوچك است.
امام على عليه السلام : هر كه از خود راضى باشد، عيبهايش آشكار مى شود.
امام على عليه السلام : اگر مى خواهى خوبى هايت در نظر مردم بزرگ آيند، نبايد در چشم خودت بزرگ جلوه كنند.