امام على عليه السلام : عبرت گرفتن، مصونيت [از گناه و خطا] به بار مى آورد.
امام على عليه السلام : عبرت بگير تا [از گناه و لغزش ]باز ايستى.
امام على عليه السلام : هركه تأمل كند عبرت گيرد، هر كه عبرت گيرد حذر كند.
امام على عليه السلام : عبرت گرفتن مداوم به بصيرت مى انجامد و باز ايستادن [از گناه و خطا] را نتيجه مى دهد.
امام على عليه السلام : فكر و انديشه ندارد كسى كه عبرت نگيرد و عبرت نگرفته است كسى كه [از خطا ]باز نايستد .
امام على عليه السلام : رحمت خدا بر آن انسانى باد كه بينديشد و عبرت گيرد ، و عبرت گيرد و بينا شود.
امام على عليه السلام : در هر عبرت گرفتنى، بينا شدنى است.
امام على عليه السلام : هر كه با خِردِ خود عبرت گيرد ، روشن بين شود.
امام على عليه السلام : هركه زياد عبرت گيرد، كمتر بلغزد.
امام على عليه السلام : عبرت گير ، تا قانع شوى.
امام على عليه السلام : هر كه از دگرگونيها[ى زمانه ]عبرت گيرد، به سازگارى روزگار اعتماد نكند.
امام على عليه السلام : هر كه خردمند باشد، از ديروز خود عبرت گيرد و هشيار و آماده شود.
امام على عليه السلام : هركه كارها را بسنجد، بر مصداقهاى آنها آگاه شود.
امام على عليه السلام : هركه از دگرگونيهاى دنيا عبرت گيرد، طمعهاى او كاهش پذيرد.
عنه عليه السلام : مَن تَبَيَّنَت لَهُ الحِكمَةُ عَرَفَ العِبرَةَ، و مَن عَرَفَ العِبرَةَ فكأنَّما كانَ في الأوَّلينَ .
امام على عليه السلام : كسى كه حكمت بر او آشكار شود، عبرت را شناسد و هركه عبرت را شناسد گويى با گذشتگان بوده است.
عنه عليه السلام : إنَّ من صَرَّحَت لَهُ العِبَرُ عَمّا بَينَ يَدَيهِ مِنَ المَثُلاتِ، حَجَزَتهُ التَّقوى عَن تَقَحُّمِ الشُّبُهاتِ .
امام على عليه السلام : كسى كه به كيفرهايى كه بر سر پيشينيان آمده است با ديده عبرت بنگرد، پرهيزگارى ، او را از فرو افتادن در شبهات باز دارد.
مصباحُ الشريعة ـ فيما نسبه إلى الإمامِ الصّادقِ عليه السلام ـ : قالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : المُعتَبِرُ في الدّنيا عَيشُهُ فيها كَعَيشِ النّائمِ يَراها و لا يَمَسُّها، و هُوَ يُزيلُ عَن قَلبِهِ و نَفسِهِ ـ بِاستِقباحِهِ مُعامَلات المَغرورينَ بِها ـ ما يُورِثُهُ الحِسابَ و العِقابَ .
مصباح الشريعه ـ در آنچه به امام صادق عليه السلام نسبت داده است ـ : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: عبرت گيرنده از دنيا، زندگيش در آن همانند زندگى كسى است كه دنيا را در خواب مى بيند و آن را لمس نمى كند؛ او، به سبب زشت ديدن رفتار فريب خوردگانِ دنيا، محبّت آنچه را كه حسابرسى و كيفر دارد (مال حلال و حرام دنيا) از دل و جان خود مى زدايد.