برنيامدن از عهده عبادت خدا

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند عزّ و جلّ فرموده است : آنها كه براى ثواب من عمل مى كنند، نبايد به اعمالى كه انجام مى دهند تكيه كنند؛ زيرا اگر همه عمر در عبادت من بكوشند و خود را به رنج و زحمت اندازند، باز حقّ آن را ادا نكنند و به كُنه عبادت من ، كه در طلب كرامت من مى گزارند ، نرسند.

امام على عليه السلام ـ در توصيف فرشتگان ـ فرمود : آنان با همه مقام و منزلتى كه نزد تو دارند و با اين كه همه دلخواهشان منحصر در توست و با وجود كثرت طاعتشان از تو و اندك بودن غفلتشان از امر تو، اگر كُنه آنچه كه از تو بر آنان پوشيده است مشاهده كنند، بى گمان اعمال خود را ناچيز شمارند و خويشتن را سرزنش كنند و پى برند كه تو را چنان كه شايسته عبادت توست عبادت نكرده اند ، و آن سان كه سزاوار فرمانبرى از توست فرمان نبرده اند.

امام على عليه السلام ـ درباره آفرينش فرشتگان ـ فرمود : آنان با همه منزلتى كه نزد تو دارند و طاعتى كه مى كنند و جايگاهى كه نزدت دارند و كمتر از كار تو غافل و بى خبرند، اگر آنچه را از [عظمت] تو بر آنها پوشيده است مشاهده كنند، هر آينه اعمال خود را ناچيز شمارند و خويشتن را سرزنش نمايند و دريابند كه تو را ، چنان كه حقّ توست بندگى نكرده اند. پاك و منزّهى تو، اى آفريدگار و اى معبود!

امام على عليه السلام ـ در مناجات ـ گفت : الهى! اگر تو جز به كسانى كه در طاعت تو مى كوشند رحم نمى كنى، پس تقصيركاران به سوى چه كسى بگريزند؟ و اگر جز از كسانى كه سخت كوشند نمى پذيرى ، پس كوتاهى كنندگان به چه كسى پناه برند؟

امام باقر عليه السلام ـ به جابر ـ فرمود : اى جابر! خداوند تو را از كاستى و تقصير بيرون نَبَرد .

امام كاظم عليه السلام : همواره بكوش و خود را در عبادت و طاعت خداوند عزّ و جلّ بى تقصير مدان؛ زيرا خداوند آن گونه كه شايسته عبادت اوست ، عبادت نمى شود.

الكافى ـ به نقل از فضل بن يونس ـ : امام كاظم عليه السلام فرمود : بسيار بگو: خدايا! مرا از عاريه داران قرار مده و از حدّ تقصير بيرونم مبر. عرض كردم: معناى «عاريه داران، را مى دانم؛ كه شخصى دين را به طور عاريه مى گيرد و سپس از آن خارج مى شود. اما معناى «مرا از حد تقصير بيرونم مبر» چيست؟ حضرت فرمود: هر كارى كه براى خدا انجام مى دهى خود را در آن مقصّر بدان؛ زيرا همه مردم در كارهايى كه براى خدا مى كنند، مقصّر هستند، مگر كسى كه خداوند عزّ و جلّ نِگَهش دارد.