معناى خوش گمانى به خدا

امام على عليه السلام : خوش گمانى [به خدا] اين است كه عمل را [براى او] خالص گردانى و اميدوار باشى كه خداوند از لغزشها درگذرد .

امام على عليه السلام : اگر مى توانيد كه هم ترستان از خدا بسيار و هم گمانتان به او نيك باشد ، اين دو را با هم جمع كنيد ؛ زيرا خوش گمانى و اميد بنده به پروردگارش به اندازه ترس او از پروردگارش است و خوش گمانترين مردم به خدا ، بيمناكترين آنها از خداست .

امام على عليه السلام ـ در خطبه اى كه طى آن به ستم بنى اميه اشاره مى كند ـ فرمود : تا جايى كه در روزگار ستم بنى اميه بيشترين رنج و سختى را كسانى از شما مى كشند كه گمانشان به خدا نيكوتر باشد . پس اگر خداوند شما را از ورطه ستم به سلامت داشت ، بپذيريد (او را سپاس گوييد) و اگر گرفتارش شُديد ، صبورى پيشه كنيد ؛ زيرا «فرجام نيك ، از آنِ پرهيزگاران است» .

امام صادق عليه السلام : خوش گمانى به خدا اين است كه جز به خدا اميد نداشته باشى و جز از گناهت نترسى .