رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنَّ اللّه َ يُمهِلُ الظَّالِمَ حتّى يقولَ : قد أهمَلَنِي! ثُمّ يَأخُذُهُ أخذَةً رابِيَةً، إنّ اللّه َ حَمِدَ نفسَهُ عِندَ هَلاكِ الظّالِمِينَ فقالَ : «فَقُطِعَ دَابِرُ القَوْمِ الّذينَ ظَلَمُوا وَ الحَمْدُ للّه ِِ رَبِّ العالَمِينَ» . .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند به ستمگر چندان مهلت مى دهد كه مى گويد مرا وا گذاشته است، سپس او را به گرفتنى سخت فرو گرفت. خداوند پس از نابود كردن ستمگران، خود را حمد و سپاس گفته و فرموده است : «و دنباله گروهى كه ستم مى كردند قطع شد و خدا را سپاس كه پروردگار جهانيان است» .
عنه صلى الله عليه و آله ـ في قولِهِ تعالى : «و كَذلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذا أَخَذَ القُرى و هِيَ ظالِمَةٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَليمٌ شَديدٌ» . ـ : إنَّ اللّه َ يُمهِلُ الظَّالِمَ حتّى إذا أخَذَهُ لَم يَنفَلِت .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ درباره آيه «و چنين بود به قهر گرفتن پروردگارت وقتى [اهالى ]آن دهكده ها را كه ستمگر بودند [به قهر ]مى گرفت؛ آرى! گرفتن وى دردناك و سخت است» ـ فرمود : خداوند، ستمگر را چندان مهلت مى دهد كه وقتى او را گرفت ، ديگر خلاصش نكند .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : و لَئن أمهَلَ الظَّالِمَ فلَن يَفُوتَ أخذُهُ و هُو لَهُ بِالمِرصادِ على مَجازِ طَرِيقِهِ ، و بِمَوضِعِ الشَّجا مِن مَساغِ رِيقِهِ .
امام على عليه السلام : اگر [خدا] ستمگر را مهلت دهد، از دستش نرسته است، بلكه در جاى غم و اندوه بر سر راهش و در گلوگاه او ، آنجا كه آب دهان فرو برده مى شود در كمين اوست .
امام على عليه السلام : خداوند سبحان ستمِ ستمديدگان را مهلت مى دهد ، اما ناديده نمى گيرد .
عنه عليه السلام : ليسَ شَيءٌ أدعى إلى تَغييرِ نِعمَةِ اللّه ِ و تَعجِيلِ نِقمَتِهِ مِن إقامَةٍ على ظُلمٍ، فإنَّ اللّه َ سَميعٌ دَعوَةَ المُضطَهَدِينَ، و هُو للظَّالِمِينَ بِالمِرصادِ .
امام على عليه السلام : در زوال نعمت خدا و شتاب بخشيدن به خشم و انتقام او ، چيزى كارگرتر از ستمگرى نيست ؛ زيرا خداوند دعاى ستمديدگان را مى شنود و در كمين ستمگران است .
تفسير نور الثقلين : قال الإمامُ الباقرُ عليه السلام : أملَى اللّه ُ عزّ و جلّ لِفرعَونَ ما بينَ الكَلِمَتَينِ ··· أربَعينَ سَنَةً، ثُمّ أخَذَهُ اللّه ُ نَكالَ الآخِرَةِ و الاُولى، و كانَ بينَ أن قالَ اللّه ُ عزّ و جلّ لموسى و هارونَ عليهما السلام : «قد أُجِيبَتْ دَعوَتُكُما» . و بينَ أن عَرَّفَهُ اللّه ُ تعالى الإجابَةَ أربَعينَ سَنَةً . ـ ثُمّ قالَ : ـ قالَ جَبرَئيلُ عليه السلام: نازَلتُ رَبّي في فِرعَونَ مُنازَلَةً شَديدةً، فقلتُ : يا رَبِّ تَدَعُهُ و قد قالَ : أنا رَبُّكُمُ الأعلى ؟! فقالَ : إنّما يقولُ مِثلَ هذا عبدٌ مِثلُكَ . و في خبرٍ عن رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : قالَ جَبرَئيلُ: قلتُ : يا رَبِّ تَدَعُ فِرعَونَ و قد قالَ : أنا رَبُّكُم الأعلى ؟! فقالَ : إنّما يقولُ هذا مِثلُكَ مَن يَخافُ الفَوتَ .
تفسير نور الثقلين : امام باقر عليه السلام فرمود : خداوند عزّ و جلّ ميان دو كلمه ، چهل سال به فرعون مهلت داد . آنگاه او را به عذاب آخرت و دنيا گرفتار كرد . از زمانى كه خداوند عزّ و جلّ به موسى و هارون عليهما السلام فرمود : «هر آينه دعاى شما دو تن اجابت شد» تا زمانى كه خداوند متعال اجابتش را به موسى معلوم كرد ، چهل سال طول كشيد. حضرت سپس فرمود : جبرئيل عليه السلام گفت : من درباره فرعون با پروردگارم سخت بحث كردم و عرض كردم : پروردگارا! او را كه گفته «اَنا ربّكم الاَعلى» رها ساخته اى؟! خداوند فرمود : اين را بنده اى مثل تو مى گويد . و در خبرى از رسول خدا صلى الله عليه و آله آمده است : جبرئيل گفت : عرض كردم : پروردگارا! فرعون را كه نداى «اَنا رّبكم الاَعلى» ، سر داده است رها مى كنى؟! خداوند فرمود : اين حرف را كسى مانند تو مى زند كه مى ترسد از دستش برود .