پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : از ستم كردن بپرهيزيد ، كه آن دلهاى شما را ويران مى كند .
عنه صلى الله عليه و آله : إنّه لَيَأتِيَ العَبدُ يَومَ القِيامَةِ و قد سَرَّتهُ حَسَناتُهُ، فَيَجِيءُ الرجُلُ فيقولُ : يا ربِّ ظَلَمَني هَذا، فَيُؤخَذُ مِن حَسَناتِهِ فَيُجعَلُ في حَسَناتِ الذي سَألَهُ، فما يَزالُ كذلكَ حتّى ما يَبقى لَهُ حَسَنةٌ، فإذا جاءَ مَن يَسألُهُ نَظَرَ إلى سَيِّئاتِهِ فَجُعِلَت مَع سيّئاتِ الرَّجُلِ، فلا يَزالُ يُستَوفى مِنهُ حتّى يَدخُلَ النارَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : روز قيامت بنده خوشحال از حسنات خود وارد محشر مى شود . مردى مى آيد و مى گويد : پروردگارا ! اين مرد به من ظلم كرده است . پس، از حسنات او برداشته و در حسنات آن مرد داد خواه گذاشته مى شود . به همين ترتيب افرادى كه در حق آنها ستم كرده است مى آيند تا جايى كه حتى يك حسنه براى او باقى نمى ماند . از آن پس اگر كسى بيايد و حق خود را از او بخواهد از گناهان آن مرد برداشته و به گناهان او افزوده مى شود . بدين سان همچنان داد مردم از او گرفته مى شود ، تا آن كه به آتش درآيد .
كنز العمّال : أبو هُدبةَ عن أنس عن رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : بينَ الجَنَّةِ و العَبدِ سَبعُ عِقابٍ، أهوَنُها المَوتُ . قالَ أنَسٌ : قلتُ : يا رسولَ اللّه ِ ، فما أصعَبُها ؟ قالَ : الوُقُوفُ بينَ يَدَيِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ إذا تَعَلَّقَ المَظلُومُونَ بِالظالِمِينَ .
كنز العمّال ـ به نقل از ابو هدبه از انس ـ : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : ميان بهشت و آدمى هفت گردنه است ، كه آسان ترين آنها مرگ باشد
عرض كردم : اى رسول خدا! پس سخت ترين آنها چيست؟ فرمود : ايستادن در پيشگاه خداوند عزّ و جلّ آن گاه كه ستمديدگان گريبان ستمگران را بگيرند .
امام على عليه السلام : ستم، پست ترين رذيلت است .
امام على عليه السلام : ستمگرى، در دنيا مايه نابودى و در آخرت، مايه هلاكت است .
امام على عليه السلام : ستم، قدم را مى لغزاند ، نعمتها را سلب مى كند و ملتها را به نابودى مى كشاند .
امام على عليه السلام : ستمگرى ، پيامدهايى مُهلك دارد .
امام على عليه السلام : به پيشگاه خدا ، ستمديده وارد بشويد ، ولى ستمگر وارد نشويد .
امام على عليه السلام : هر كه به بندگان خدا ستم كند، خداوند به جاى بندگانش خصم و مدّعى او باشد .
امام على عليه السلام : چه بد توشه اى است براى آخرت، ستم و تجاوز به بندگان .
عنه عليه السلام : اللّه َ اللّه َ في عاجِلِ البَغيِ، و آجِلِ وَ خامَةِ الظُّلمِ، و سُوءِ عاقِبَةِ الكِبرِ .
امام على عليه السلام : از خدا بترسيد ، از خدا بترسيد ، درباره عاقبت ناگوار ستم در دنيا و آخرت و از فرجام بدِ كبر و نخوت .
عنه عليه السلام ـ يَتَبَرَّأُ مِن الظُّلمِ ـ : و اللّه ِ لأََن أبِيتَ عَلى حَسَكِ السَّعدانِ مُسَهَّدا، أو اُجَرَّ في الأغلالِ مُصَفَّدا، أحَبُّ إلَيَّ مِن أن ألقَى اللّه َ و رسولَهُ يَومَ القِيامَةِ ظالِما لِبَعضِ العِبادِ، و غاصِبا لِشَيءٍ مِن الحُطامِ، و كيفَ أظلِمُ أحَدا لِنَفسٍ يُسرِعُ إلى البِلى قُفُولُها، و يَطُولُ في الثَّرى حُلُولُها ؟! .
امام على عليه السلام ـ در خطبه اى كه ضمن آن از بيدادگرى، بيزارى مى جويد ـ فرمود : به خدا سوگند اگر شب را روى گياه اشترخار بيدار مانم و مرا بسته در كند و زنجير بكشانند ، خوشتر دارم از اين كه در روز قيامت با دامنى آلوده به ستم بر يكى از بندگان خدا يا غصب كمترين چيزى از كالاى پست دنيا ، بر خدا و رسول او وارد شوم . چگونه به خاطر جسمى كه تار و پودش به سوى پوسيدگى مى شتابد و روزگاران درازى در زير خاك مى ماند ، بر كسى ستم كنم؟!
عنه عليه السلام ـ أيضا ـ : و اللّه ِ لو اُعطِيتُ الأقاليمَ السَّبعَةَ بما تَحتَ أفلاكِها، على أن أعصِيَ اللّه َ في نَملَةٍ أسلُبُها جُلْبَ شَعِيرَةٍ ما فَعَلتُهُ .
امام على عليه السلام ـ در همان خطبه ـ فرمود : به خدا سوگند اگر هفت اقليم را با هر آنچه در زير افلاك آن است به من دهند ، بدين شرط كه با گرفتن پوست جوى از دهان مورى نافرمانى خدا كنم، هرگز چنين نخواهم كرد.
امام على عليه السلام : ستم، كج راهه است .
امام على عليه السلام : ستم ، محو كننده است .
امام على عليه السلام : زيانكارترين شما ، ستمكارترين شماست .
امام على عليه السلام : زنهار از ستمگرى ؛ زيرا هر كه ستم كرد ، روزگارش ناگوار شد .
امام على عليه السلام : زنهار از ستمگرى ؛ زيرا ستم ، از كسى كه به او ستم كنى زايل مى شود و [وزر و وبالش ]بر تو باقى مى ماند .
امام على عليه السلام : از ستم بپرهيز ، كه آن بزرگترين گناه است .
امام على عليه السلام : از بيدادگرى بپرهيز ، كه بيدادگر بوى بهشت را استشمام نمى كند .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : نهى رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله أ يُؤكَلَ ما تَحمِلُ النَّملَةُ بِفِيها و قَوائمِها .
امام صادق عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله از خوردن چيزى كه مور با دهان و پاهاى خود حمل مى كند ، نهى فرمود .