خاموشىِ ستوده

امام على عليه السلام : تنها آن كس سزاوار نام خاموشى است ، كه بر جواب گفتن توانا باشد [و پاسخ ندهد] و گرنه [اطلاق نام ]درماندگى به او سزاوارتر است .

امام على عليه السلام : خاموش باش ، نه از روى درماندگى .

امام على عليه السلام : سخن گفتنِ به حق ، بهتر است از درماندن و خاموشى .

امام على عليه السلام : سخن گفتن، ميان دو خصلت بد جاى گرفته است : پرگويى و كم گويى ؛ پرگويى به ياوه گويى مى انجامد و كم گويى ، درماندگى (ناتوانى از بيان مقصود) .

امام على عليه السلام : در فرو بستن زبان از حكمت خيرى نيست ، همچنان كه در ندانسته سخن گفتن خيرى نمى باشد .

امام على عليه السلام ـ در توصيف پيامبر صلى الله عليه و آله ـ فرمود : سخنش، بيان (روشنگر) بود و سكوتش، زبان (با معنا) .

امام على عليه السلام ـ در توصيف اهل بيت عليهم السلام ـ فرمود : آنان كسانى هستند كه حكمشان (بردباريشان) شما را از دانششان آگاه مى سازد و سكوتشان از سخنشان و ظاهرشان از باطنشان ، با دين مخالفت نمى كنند و در آن با يكديگر اختلاف نمى ورزند؛ زيرا دين در ميان آنان گواهى راستگو و خاموشى گوياست .

امام على عليه السلام ـ نيز در توصيف اهل بيت عليهم السلام ـ فرمود : آنان مايه حياتِ دانش اند و مرگِ نادانى . بردبارى ايشان شما را از دانششان آگاه مى سازد و آشكارشان از نهانشان و خاموشيشان از گفتار حكيمانه شان.

امام على عليه السلام : قرآن امر كننده [به كار نيك ]و بازدارنده [از كار بد] است و خاموشى گوياست .

امام رضا عليه السلام : چه نيكوست آن خاموشى كه از روى درماندگى [در سخن گفتن ]نباشد، و براى پُر گو لغزشهاست .