رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ثَمانيةٌ لا تُقبَلُ مِنهُمُ الصَّلاةُ : العَبدُ الآبِقُ حتّى يَرجِعَ إلى مَولاهُ، و الناشِزُ و زَوجُها علَيها ساخِطٌ، و مانِعُ الزَّكاةِ، و تارِكُ الوُضوءِ، و الجاريَةُ المُدرِكَةُ تُصَلِّي بغَيرِ خِمارٍ، و إمامُ قَومٍ يُصَلِّي بهِم و هُم لَهُ كارِهُونَ، و السَّكرانُ، و الزَّبِينُ ؛ و هُو الذي يُدافِعُ البَولَ و الغائطَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هشت نفرند كه نمازشان پذيرفته نمى شود : بنده فرارى تا زمانى كه به سوى مولايش برگردد، و زن نافرمانى كه شوهرش از او ناراضى است، و كسى كه زكات نمى دهد، و كسى كه وضو نمى گيرد، و دختر بالغى كه بدون روسرى نماز بخواند، و پيشواى قومى كه با آنان نماز بخواند در حالى كه از او ناراضى هستند، و آدم مست، و كسى كه بول و غائط خود را به زور نگه دارد .
بحار الأنوار : فيما أوحَى اللّه ُ إلى داوودَ عليه السلام : كم رَكعَةٍ طويلَةٍ فيها بُكاءٌ بخَشيةٍ قد صَلاّها صاحِبُها لا تُساوِي عِندِي فَتيلاً! حينَ نَظَرتُ في قَلبِهِ و وَجَدتُهُ إن سَلَّمَ مِن الصَّلاةِ و بَرزَت لَهُ امرأةٌ و عَرَضَت علَيهِ نفسَها أجابَها، و إن عامَلَهُ مُؤمنٌ خانَهُ . .
بحار الأنوار : از جمله وحى هاى خداوند [ متعال ]به داوود عليه السلام ، اين بود : چه بسا ركعتهاى طولانى كه نمازگزار خوانده و در آنها از ترس و خشيت گريسته است ، اما در نظر من، به اندازه رشته ميان هسته خرما ارزش ندارد ! زيرا به دل او نگريستم و ديدم اگر نمازش را تمام كند و زنى در برابرش ظاهر شود و خود را بر او عرضه كند مى پذيرد، و اگر مؤمنى با وى معامله اى كند ، به او خيانت ورزد .