مرز صدقه

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه در صدقه دادن از حد بگذراند ، مانند كسى است كه صدقه ندهد .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در سفارش به على عليه السلام ـ فرمود : صدقه آن است كه تا توان دارى ببخشى، چندان كه بگويى : اسراف كردم ؛ ولى اسراف نكرده باشى .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : انفاق كنيد و ببخشيد و شمارش نكنيد كه درباره شما شمارش مى شود، و خسّت نورزيد كه درباره شما خسّت ورزيده مى شود .

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه: «و دستت را به گردنت بسته مدار و آن را به تمامى نيز مگشاى كه ملامت ديده و حسرت زده بنشينى» ـ فرمود : حسرت، به معناى تهيدستى است .

امام صادق عليه السلام : اگر مردى دار و ندار خود را در راهى از راههاى خدا انفاق كند ، كار پسنديده و موفقيت آميزى نكرده است؛ مگر نه اين كه خداوند متعال مى فرمايد : «با دستهايتان خود را به هلاكت ميندازيد و نيكى كنيد كه خداوند نيكوكاران را دوست دارد»؟ مقصود [از نيكوكاران ]افراد ميانه رو هستند.

امام صادق عليه السلام : به خاطر برادرت دست به كارى مزن كه زيان آن كار براى تو ، بيش از سودش براى او باشد .

امام كاظم عليه السلام : به برادرانت از خود، چيزى مبخش كه زيان آن براى تو بيشتر از سودش براى آنان است .

الدرّ المنثور ـ به نقل از ابن عباس ـ : هنگامى كه فرمان انفاق در راه خدا رسيد ، گروهى از صحابه نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمدند و عرض كردند : اين انفاقى كه فرمان يافته ايم تا از اموال خود بكنيم نمى دانيم چيست ؛ چقدر از آن را انفاق كنيم؟ پس خداوند اين آيه را نازل فرمود : «از تو مى پرسند چه انفاق كنند ، بگو : مازاد را» . تا پيش از اين آيه، مرد از مال خود چندان انفاق مى كرد كه ديگر چيزى پيدا نمى كرد تا صدقه بدهد و حتى غذايى براى خوردن خودش باقى نمى ماند به طورى كه به او صدقه مى دادند .