حقّ همنشين

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : لا تَقطَعْ صَديقا و إن كَفَرَ .

امام على عليه السلام : از هيچ دوستى مَبُر، هر چند ناسپاس باشد .

الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام : أمّا حَقُّ الصاحِبِ : فَأن تَصحَبَهُ بِالتَفَضُّلِ و الإنصافِ ، و تُكرِمَهُ كما يُكرِمُكَ ، و لا تَدَعَهُ يَسبِقُ إلى مَكرُمةٍ ، فإن سَبَقَ كافَأتَهُ ، و تَوَدُّهُ كما يَوَدُّكَ ، و تَزجُرُهُ عمّا يَهُمُّ بهِ مِن مَعصيَةٍ ، و كُن علَيهِ رَحمَةً ، و لا تَكُن علَيهِ عَذابا .

امام زين العابدين عليه السلام : حقّ همنشين اين است كه با او به فضل و انصاف رفتار كنى و به اندازه اى كه احترامت مى كند، احترامش كنى . اجازه ندهى در هيچ بخششى پيشدستى كند و اگر پيشدستى كرد جبران كنى، همان قدر كه دوست دارد دوستش بدارى، اگر تصميم به گناهى گرفت او را از آن بازدارى، براى او مايه رحمت و مهر باش و باعث عذاب او مباش .

عنه عليه السلام : حَقُّ الخَلِيطِ أن لا تَغُرَّهُ، و لا تَغُشَّهُ، و لا تَخدَعَهُ، و تَتَّقِيَ اللّه َ تباركَ و تعالى في أمرِهِ .

امام زين العابدين عليه السلام : حقّ كسى كه با تو رفت و آمد دارد اين است كه او را نفريبى، با او يكرنگ باشى، او را گول نزنى و نسبت به او از خداوند تبارك و تعالى بترسى .

تنبيه الخواطر عن المفضّلِ بنِ عُمرَ الجُعفيُّ : دَخلتُ على أبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام فقالَ لي : مَن صَحِبَكَ ؟ فقلتُ : رَجُلٌ مِن إخواني ، قالَ : فما فَعَلَ ؟ فقلتُ : منذُ دَخَلتُ المَدينةَ لَم أعرِفْ مَكانَهُ ، فقالَ لي : أ ما عَلِمتَ أنَّ مَن صَحِبَ مُؤمنا أربَعينَ خُطوَةً سَألَهُ اللّه ُ عَنهُ يومَ القِيامَةِ ؟! .

تنبيه الخواطر ـ به نقل از مفضّل بن عمر جعفى ـ : در برگشت [از سفر] خدمت امام صادق عليه السلام رسيدم حضرت فرمود : چه كسى همسفرت بود؟ عرض كردم : مردى از برادرانم . حضرت پرسيد: پس او چه شد؟ عرض كردم : از وقتى وارد مدينه شده ام، نمى دانم كجاست . حضرت فرمود : مگر نمى دانى كه هر كس با مؤمنى چهل گام همسفر شود، خداوند در روز قيامت راجع به او از وى مى پرسد .