رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أسعَدُ الناسِ مَن خالَطَ كِرامَ الناسِ .[بحار الأنوار : ۷۴/۱۸۵/۲ .]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خوش بخت ترين مردم كسى است كه با مردمان بزرگوار بياميزد .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : أكثَرُ الصَّلاحِ و الصَّوابِ في صُحبَةِ اُولِي النُهى و الألبابِ .[غرر الحكم : ۳۱۲۹ .]
امام على عليه السلام : بيشترين صلاح و درستى ، در همنشينى با خردمندان و صاحبدلان است .
عنه عليه السلام : صاحِبِ الحُكَماءَ ، و جالِسِ الحُلَماءَ ، و أعرِضْ عنِ الدُّنيا ، تَسكُنْ جَنَّةَ المَأوى .[غرر الحكم : ۵۸۳۸ .]
امام على عليه السلام : با حكيمان مصاحبت كن و با بردباران همنشين شو و از دنيا ، روى گردان ، تا در جنّة المأوى ساكن شوى .
عنه عليه السلام : صاحِبِ العُقَلاءَ ، و جالِسِ العُلَماءَ ، و اغلِبِ الهَوى ، تُرافِقِ المَلأَ الأعلى .[غرر الحكم : ۵۸۳۷ .]
امام على عليه السلام : با خردمندان مصاحبت كن و با دانشمندان بنشين و بر هوس چيره آى ، تا فرشتگان مقرّب قرين گردى .
امام على عليه السلام : مصاحبت با دوست خردمند ، زندگانى روح است .
عنه عليه السلام : عَجِبتُ لِمَن يَرغَبُ في التَّكَثُّرِ مِنَ الأصحابِ كيفَ لا يَصحَبُ العُلَماءَ الألِبّاءَ الأتقِياءَ الذين يَغنِمُ فَضائلَهم ، و تَهدِيهِ عُلُومُهُم ، و تُزَيِّنُهُ صُحبَتُهُم ؟! .[غرر الحكم : ۶۲۷۷ .]
امام على عليه السلام : در شگفتم از كسى كه رغبت به داشتن ياران بسيار دارد ، چگونه با دانشمندانِ خردمندِ پرهيزگار مصاحبت نمى كند، تا از فضايل آنها بهره گيرد و در پرتو دانش آنها هدايت شود و مصاحبت آنان ، او را آراسته گرداند؟!
عنه عليه السلام : مَن دَعاكَ إلى الدارِ الباقيَةِ و أعانَكَ على العَمَلِ لَها ، فهُو الصَّديقُ الشَّفيقُ .[غرر الحكم ۸۷۷۵ .]
امام على عليه السلام : هركه تو را به سراى جاويدان فرا خوانَد و در راه كار كردن براى رسيدن به آن سرا ياريت رساند ، همو دوستى دلسوز است .
عنه عليه السلام : قارِنْ أهلَ الخَيرِ تَكُن مِنهُم ، و بايِنْ أهلَ الشَّرِّ تَبِنْ عَنهُم .[نهج البلاغة : الكتاب ۳۱ .]
امام على عليه السلام : با نيكوكاران قرين شو تا از آنان باشى ، و از بدكاران دورى كن تا از زمره آنان جدا شوى .
الإمامُ الحسنُ عليه السلام ـ في وَصِيَّتِهِ لجُنادَةَ في مَرَضِهِ الذي تُوُفِّيَ فيهِ ـ : اِصحَبْ مَن إذا صَحِبتَهُ زانَكَ ، و إذا خَدَمتَهُ صانَكَ ، و إذا أرَدتَ مِنهُ مَعونَةً أعانَكَ ، و إن قُلتَ صَدَّقَ
قَولَكَ ، و إن صُلْتَ شَدَّ صَولَكَ ، و إن مَدَدتَ يَدَكَ بِفَضلٍ مَدَّها ، و إن بَدَت عنكَ ثُلمَةٌ سَدَّها ، و إن رَأى منكَ حَسَنةً عَدَّها ، و إن سَألتَهُ أعطاكَ ، و إن سَكَتَّ عَنهُ ابتَدَأكَ ، و إن نَزَلَت إحدَى المُلِمّاتِ بهِ ساءَكَ .[بحار الأنوار:۴۴/۱۳۹/۶.]
امام حسن عليه السلام ـ در سفارش به جُناده در بستر بيمارى كه به رحلت آن حضرت انجاميد ـ فرمود : با كسى مصاحبت كن كه هرگاه با او مصاحبت كنى مايه آراستگى تو شود و هرگاه خدمتش كنى تو را حفظ كند و هرگاه از او كمكى بخواهى ، كمكت كند و هرگاه سخنى بگويى ، سخنت را باور كند و هرگاه حمله كنى ، تقويتت كند و هرگاه دستت را به احسانى بگشايى ، او در اين راه تو را كمك رساند و هرگاه عيبى از تو ديده شد ، آن را بپوشاند و هرگاه كار خوبى از تو ديد ، آن را در نظر داشته باشد ، هرگاه چيزى از او خواستى به تو بدهد و هرگاه زبان به خواهش نگشودى ، او [در بخشش ]پيشدستى كند و هرگاه مصيبتى به او رسيد تو ناراحت شوى .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : اِصحَبْ مَن تَتَزَيَّنُ بهِ ، و لا تَصحَب مَن يَتَزَيَّنُ بكَ .[بحار الأنوار : ۷۶/۲۶۷/۹ .] .[الظاهر أنّ المراد : اصحب من مصاحبته زينة لك و له، و لا تصحب من يتزيّن بك و لا تتزيّن به .]
امام صادق عليه السلام : با كسى مصاحبت كن كه به او آراسته شوى ، و با كسى يار مشو كه به تو آراسته شود .[گويى مراد اين باشد كه : با كسى همنشينى كن كه همنشينى اش مايه آراستگى هر دوى شماست و با كسى كه مى خواهد با تو كسب آبرو و آراستگى كند ولى او موجب آراستگى تو نمى شود ، همنشينى مكن .]