آنچه در بامدادان سزاوار يا نا سزاوار است

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در تورات آمده است ـ : هركه صبح خود را با آزمندى به دنيا آغاز كند، آن را با نارضايى از خدا آغاز كرده باشد، و هركه صبح خود را با شِكوه از مصيبتى كه بر او وارد شده بياغازد ، در حقيقت از پروردگارش شِكوه كرده است .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هركه صبح كند و به فكر گرفتاريهاى مسلمانان نباشد ، مسلمان نيست .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هركه صبح كند در حالى كه تندرست و آسوده خاطر باشد و خوراك يك روز خود را داشته باشد ، چنان است كه دنيا را داشته باشد .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هركه صبح خود را بياغازد در حالى كه انديشه اى جز خدا در سر داشته باشد ، از زيانكاران تجاوزگر باشد .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر فردى از افراد امّت من كه صبح كند و انديشه اى جز خدا داشته باشد ، از خدا نيست و هركه به كارهاى (گرفتاريهاى) مؤمنان اهتمام نورزد از مؤمنان نيست .

امام على عليه السلام : هركه صبح خود را با غم و اندوه دنيا آغاز كند ، با نارضايى از قضاى خدا آغاز كرده باشد و هر كه بامدادش را با شِكوه از مصيبتى كه دامنگيرش شده بياغازد ، با شِكوه از پروردگار خود آغاز كرده باشد .

امام على عليه السلام : هركه صبح خود را با همّ و غم آخرت بياغازد ، بى نياز شود ، بى آن كه مال و ثروتى داشته باشد ، و از تنهايى به درآيد بى آن كه اهل و عيالى داشته باشد ، و قدرت يابد بى آن كه ايل و تبارى داشته باشد .

امام صادق عليه السلام ـ در تورات آمده است ـ : هركه صبح خود را با غم دنيا [خواهى ]آغاز كند ، با نارضايتى از خدا آغاز كرده باشد .

امام صادق عليه السلام : هركه صبح خود را با همّ و غمى جز آزاد كردن خود[از آتش دوزخ ]بياغازد ، امر بزرگ (آخرت) را ناچيز شمرده و به خاطر بهره اندك (دنيا) از پروردگارش روي گردان شده باشد .