الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَن شَكَا الحاجَةَ إلى مُؤمنٍ
فكأنّهُ شَكاها إلَى اللّه ِ ، و مَن شَكاها إلى كافِرٍ فكأنّما شَكا اللّه َ .
امام على عليه السلام : هركه از نياز (مشكل) خود نزد مؤمنى شِكوه كند، گويى از آن، نزد خدا شِكوه كرده است و هركه از آن نزد كافرى شكوه كند، گويى از خدا شكوه كرده است .
عنه عليه السلام : إذا ضاقَ المسلمُ فلا يَشكُوَنَّ رَبَّهُ عَزَّ و جلَّ ، و لْيَشكُ إلى رَبِّهِ الذي بِيَدِهِ مَقالِيدُ الاُمورِ و تَدبِيرُها .
امام على عليه السلام : هر گاه مسلمان در تنگنا و سختى افتد ، هرگز نبايد از پروردگار عزّ و جلّ خود شكايت كند ، بلكه بايد به درگاه پروردگار خويش، كه زمام و تدبير امور به دست اوست ، شكايت برد .
امام على عليه السلام : شكايت خود را نزد كسى بَر كه بر رفعِ نياز تو توانا باشد .
عنه عليه السلام : اللّه َ اللّه َ أن تَشكُوا إلى مَن لا يُشْكِي شَجوَكُم ، و لا يَنقُضُ بِرَأيِهِ ما قد اُبرِمَ لَكُم .
امام على عليه السلام : زنهار! زنهار! از اين كه پيش كسى درد دل كنيد كه اندوه و مشكل شما را بر طرف نمى كند و با انديشه خود گره از كارتان نمى گشايد .
امام على عليه السلام : به خدا شكايت مى برم از جماعتى كه نادان مى زيَند و گمراه مى ميرند .
عنه عليه السلام ـ مِن دعائهِ إذا لَقِيَ العَدُوَّ مُحارِبا ـ : اللّهُمَّ إنّا نَشكُو إلَيكَ غَيبَةَ نَبِيِّنا ، و كَثرَةَ عَدُوِّنا ، و تَشَتُّتَ أهوائنا .
امام على عليه السلام ـ از دعاى آن حضرت به هنگام رو به رو شدن با دشمن در ميدان جنگ ـ : بار خدايا! به تو شكايت مى بريم از فقدان پيامبرمان و فراوانى دشمنمان و پراكندگى خواستهايمان .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَن شَكا إلى أخيهِ فقد شَكا إلَى اللّه ِ ، و مَن شَكا إلى غَيرِ أخِيهِ فقد شَكَا اللّه َ .
امام صادق عليه السلام : هركه به برادر [دينىِ] خود شكايت برد به خدا شكايت برده است، و هركه به غير برادر خود شكايت برد ، از خدا شكايت كرده است .