الإمامُ عليٌّ عليه السلام : اُوصِيكُم بِتَقوَى اللّه ِ ··· فما أقَلَّ مَن قَبِلَها ، و حَمَلَها حَقَّ حَملِها ! اُولئكَ الأقَلُّونَ عَدَدا ، و هُم أهلُ صِفَةِ اللّه ِ سبحانَهُ إذ يقولُ : «و قَليلٌ مِن عِبادِيَ الشَّكورُ» .
امام على عليه السلام : شما را به تقواى خدا سفارش مى كنم . . . چه اندك اند كسانى كه آن را بپذيرند و چنان كه سزاوار است به آن عمل كنند! اينان اندك شمارند و مصداق اين توصيف خداوند سبحان هستند كه مى فرمايد : «و اندكى از بندگان من سپاس گزارند» .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : لَو كانَ عندَ اللّه ِ عِبادَةٌ تَعَبَّدُ بها عِبادَةُ المُخلِصينَ أفضَلَ مِن الشُّكرِ على كُلِّ حالٍ لَأطلَقَ لَفظَهُ فيهِم مِن جَميعِ الخَلقِ بها ، فَلمّا لَم يَكُن أفضَلُ مِنها خَصَّها مِن بَينِ العِباداتِ و خَصَّ أربابَها ، فقالَ : «و قَليلٌ مِنْ عِبادِيَ الشَّكُورُ» .
امام صادق عليه السلام : اگر نزد خداوند عبادتى بهتر از شكرگزارىِ در همه حال وجود داشت كه بندگان مخلصش با آن عبادتش كنند ، هر آينه آن كلمه را درباره همه خلقش به كار مى برد ؛ اما چون عبادتى بهتر از آن نبود از ميان عبادات آن را خاص قرار داد و صاحبان آن را ويژه گردانيد و فرمود : « و اندكى از بندگان من سپاس گزارند» .