رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنَّ الناسَ يَصِيرُونَ يَومَ القِيامَةِ جُثىً ، كُلُّ اُمَّةٍ تَتبَعُ نَبِيَّها ، يَقولونَ : يا فُلانُ ، اشفَعْ ، يا فُلانُ، اشفَعْ، حتّى تَنتَهِيَ الشَّفاعَةُ إلى محمّدٍ ، فذلكَ يَومُ يَبعَثُهُ اللّه ُ المَقامَ المَحمودَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در روز قيامت مردم گروه گروه مى شوند و هر امّتى در پى پيامبر خود به راه مى افتد و مى گويند : فلانى! شفاعت كن ؛ فلانى! شفاعت كن ؛ تا آن كه نوبت شفاعت به محمّد مى رسد . و در اين روز است كه خداوند او را به مقامى ستوده مى رساند .
عنه صلى الله عليه و آله : إذا قُمتُ المَقامَ المَحمودَ تَشَفَّعتُ في أصحابِ الكبائرِ مِن اُمَّتي، فَيُشَفِّعُني اللّه ُ فِيهِم ، و اللّه ِ لا تَشَفَّعتُ فِيمَن آذى ذُرِّيَّتي .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : زمانى كه به مقام ستوده برسم ، براى مرتكبان گناهان كبيره امت خود شفاعت مى كنم و خداوند شفاعت من درباره آنها را مى پذيرد . به خدا سوگند براى كسانى كه فرزندان مرا بيازارند شفاعت نخواهم كرد .
عنه صلى الله عليه و آله : لَو قد قُمتُ المَقامَ المَحمودَ لَشَفَعتُ في أبي و اُمّي و عَمّي و أخٍ كانَ لي في الجاهِلِيَّةِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه به مقام ستوده برسم ، براى پدر و مادر و عمويم و برادرى كه در جاهليت داشته ام شفاعت مى كنم .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى : «و لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضى» ـ : الشَّفاعَةُ ، و اللّه ِ الشَّفاعةُ ، و اللّه ِ الشَّفاعَةُ .
امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه: «و بزودى پروردگارت تو را عطا مى كند تا خشنود شوى» ـ فرمود : آن، شفاعت است . به خدا سوگند، شفاعت است ؛ به خدا سوگند، شفاعت است .