تفسير آياتى كه در نكوهششاعران آمده است

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه: «و شاعران را گمراهان پيروى مى كنند» ـ فرمود : آيا شاعرى را ديده اى كه كسى از او پيروى كند؟ اينان ، در حقيقت، جماعتى هستند كه براى غير دين ، دانش آموختند و در نتيجه ، هم خود گمراه شدند و هم ديگران را گمراه كردند .

امام صادق عليه السلام ـ نيز درباره همين آيه ـ فرمود : شاعران جماعتى هستند كه دانش و آگاهى خود را با علم و علم آموزى به دست نياورده اند و از اين رو گمراه شدند و ديگران را نيز به گمراهى مى كشند .

امام صادق عليه السلام ـ نيز درباره همين آيه ـ فرمود : يكى از مصداق هاى آيه، قصّه پردازان .[در دوره امام صادق عليه السلام ، گروهى سود جو با نقل داستان هاى امت هاى پيشين و آب و تاب دادن به آنها، مردم را از مراجعه به راويان راستين سنّت نبوى باز مى داشتند و خلفاى اموى و عباسى نيز آنان را تأييد مى كردند .]هستند .

امام صادق عليه السلام : با شاعران در نيفتيد ؛ زيرا آنان در مدح، خسيس هستند و در هجو،سخى.

الدرّ المنثور ـ به نقل از أبو الحسن هم پيمان بنى نوفل ـ : هنگامى كه سوره شعراء نازل شد ، عبد اللّه بن رواحه و حسّان بن ثابت با چشم گريان خدمت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمدند و آن حضرت [آيه] «و شاعران را گمراهان پيروى مى كنند» را مى خواند، تا آن كه به «مگر آنان كه ايمان آوردند و كار شايسته كردند» رسيد ، فرمود : شما هستيد [و نيز خواند: ]«و خدا را بسيار ياد نمودند» فرمود : شما هستيد [و نيز خواند:] «و بعد از آن كه مورد ستم واقع شدند، يارى خواستند» فرمود : شما هستيد [و نيز خواند: ]«و كسانى كه ستم كردند بزودى خواهند دانست كه به چه مكانى باز مى گردند» فرمود : كافران هستند .