امام على عليه السلام : بسا كوشنده اى كه براى نشسته اى مى كوشد ؛ بسا شب زنده دارى كه براى خفته اى زحمت مى كشد .
عنه عليه السلام : كَم مِن صائمٍ لَيسَ لَهُ مِن صِيامِهِ إلاّ الجُوعُ و الظَّمَأُ، و كم مِن قائمٍ ليسَ لَهُ مِن قِيامِهِ إلاّ السَّهَرُ و العَناءُ، حَبَّذا نومُ الأكياسِ و إفطارُهُم! .
امام على عليه السلام : بسا روزه دارى كه از روزه اش جز گرسنگى و تشنگى نصيبى نيابد ، و بسا شب زنده دارى كه از عبادت شبانه اش جز رنج و بى خوابى بهره اى نبرد ، زهى خواب زيركان [عارف] و روزه نگرفتن آنان!
عنه عليه السلام ـ و قَد سَمِعَ رَجُلاً مِن الحَرُورِيَّةِ يَتَهَجَّدُ و يَقرَأُ ـ : نَومٌ عَلى يَقينٍ خَيرٌ مِن صلاةٍ في شَكٍّ .
امام على عليه السلام ـ با ديدن مردى از خوارج در حال عبادت شبانه و قرائت قرآن ـ فرمود : خوابى كه همراه يقين [به حق ]باشد بهتر از نمازى است كه با ترديد [در حق] باشد .