گوش محجوب
امام على عليه السلام : در هر كجا كه خواهى به مردم نظرى بيفكن ، آيا جز فقيرى را مى بينى كه از فقر در رنج است ، يا ثروتمندى كه نعمت خدا را كفران كرده است ، يا بخيلى كه براى افزودن بر دارايى خود ، نسبت به حق خدا بخل مى ورزد ، يا متمرّدى كه گويى از شنيدن پند و اندرزها كر است؟
امام على عليه السلام : نه هر كه دلى دارد خردمند است ، و نه هر كه گوشى دارد شنواست ، و نه هركه چشمى دارد بيناست .
امام على عليه السلام : اى كوفيان! من به سه خصلت [كه در شما هست] و دو خصلت [ كه اصلاً در شما نيست ]گرفتار شده ام : با اين كه گوش داريد، كر هستيد و با اين كه سخن مى گوييد، گنگيد و با اين كه چشم داريد، كوريد [و اما آن دو خصلت كه نداريد :] نه هنگام رويارويى با دشمن آزادگانى با صداقت هستيد و نه به گاه سختى و بلا ، برادرانى مورد اعتماد مى باشيد !
امام على عليه السلام ـ در نامه اى به قُثم بن عباس ، كارگزار خود در مكّه ـ نوشت : اما بعد ، جاسوس من در مغرب به من نوشته و اطلاع داده است كه عدّه اى از شاميان كور دل ، كه گوشهايشان [از شنيدن سخن حق ]كر است و چشمهايشان [از ديدن حق]
بكلى كور ، همانان كه حق را با باطل
مى آميزند و از مخلوق ، به بهاى نافرمانى از خالق ، فرمان مى برند ، به سوى حج گسيل شده اند .