امام على عليه السلام : هركه به فكر دورى راه باشد ، خود را آماده كند .
عنه عليه السلام : قامَ فينا رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله خَطيبا فقالَ : يا أيُّها الناسُ ، إنّكُم في دارِ هُدنَةٍ ، و أنتُم على ظَهرِ سَفَرٍ ، السَّيرُ بِكُم سَريعٌ ، فَأعِدُّوا الجَهازَ لِبُعدِ المَسافَةِ .
امام على عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله در ميان ما به سخنرانى ايستاد و فرمود : اى مردم! شما در سراى آرامش هستيد ، شما بر پشت [مركبِ ]سفر سواريد، حركتتان شتابان است ؛ پس براى سفرِ دور و دراز ، خود را آماده كنيد .
عنه عليه السلام : آهِ مِن قِلَّةِ الزادِ ، و طُولِ الطَّريقِ ، و بُعدِ السَّفَرِ ، و عَظيمِ المَورِدِ! .
امام على عليه السلام : آه از كمى توشه و درازى راه و دورى سفر و عظمت مقصد !
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : قامَ أبُو ذَرٍّ رحمه الله عِندَ الكَعبَةِ فقالَ : أنا جُندَبُ بنُ سَكَنٍ ، فاكتَنَفَهُ الناسُ فقالَ : لَو أنَّ أحَدَكُم أرادَ سَفَرا لاَتَّخَذَ فيهِ مِنَ الزادِ ما يُصلِحُهُ ، فَسَفَرُ يَومِ القِيامَةِ أ ما تُرِيدُونَ فيهِ ما يُصلِحُكُم ؟ ! فقامَ إلَيهِ رجُلٌ فقالَ : أرشِدْنا ، فقالَ : صُمْ يَوما شَديدَ الحَرِّ للنُّشُورِ ، و حُجَّ حَجَّةً لِعَظائمِ الاُمُورِ ، و صَلِّ رَكعتَينِ في سَوادِ الليلِ لِوَحشَةِ القُبُورِ ،
كَلِمَةُ خَيرٍ تَقولُها ، و كَلِمَةُ شَرٍّ تَسكُتُ عنها ، أو صَدَقَةٌ مِنكَ على مِسكينٍ لَعَلَّكَ تَنجُو بها يا مِسكينُ مِن يَومٍ عَسيرٍ
اِجعَلِ الدنيا دِرهَمَينِ : دِرهَما أنفَقتَهُ عَلى عِيالِكَ ، و دِرهمَا قَدَّمتَهُ لآِخِرَتِكَ ، و الثالثُ يَضُرُّ و لا يَنفَعُ فلا تُرِدهُ
اِجعَلِ الدنيا كَلِمَتَينِ : كَلِمَةً في طَلَبِ الحَلالِ ، و كَلِمَةً للآخِرَةِ ، و الثالثةُ تَضُرُّ و لا تَنفَعُ لا تُرِدها . ثُمّ قالَ : قَتَلَني هَمُّ يَومٍ لا اُدرِكُهُ .
امام باقر عليه السلام : ابوذر رحمه الله در كنار كعبه به پا خاست و گفت : من جُندب بن سَكَن هستم . مردم ، او را در ميان گرفتند . ابوذر گفت : اگر يكى از شما بخواهد به سفرى رود ، توشه اى كه به كارش آيد با خود بر مى دارد ؛ حال آيا براى سفر آخرت نمى خواهيد توشه اى برداريد كه به كارتان آيد؟ مردى برخاست و گفت : ما را راهنمايى كن . ابوذر گفت : يك روز بسيار گرم را براى روز رستاخيز ، روزه بگير و براى كارهاى بزرگ و دشوار (روز قيامت)
حجّى بگزار و براى وحشت قبر ، در دل شبِ تار ، دو ركعت نماز بخوان . اى بينوا! شايد سخن نيكى كه بر زبان آرى و گفتار زشتى كه از آن لب فرو بندى ، يا صدقه اى كه به بينوايى دهى، تو را از آن روز دشوار (قيامت) رهايى دهد
دنيا را دو درم قرار ده : درمى براى خرجى خانوده ات و درمى براى آخرتت . سومين درم زيانبار و بى فايده است ، پس در پى كسب آن مرو
دنيا را دو جمله دان : جمله اى در طلب حلال و جمله اى براى آخرتت . سومين جمله زيانبار و بى فايده است . در پى آن مرو . آن گاه گفت : اندوه روزى كه بدان نمى رسم، مرا كُشت! .