المُصنَّفُ لعبدِ الرَّزّاقِ عن أبي قلابة : ذُكِرَ عِندَ النبيِّ صلى الله عليه و آله رَجُلٌ فقالَ لَهُ: فيه خَيرٌ، قيل : يا رسولَ اللّه ِ ، خَرَجَ مَعنا حاجّا فإذا نَزَلنا لَم يَزَلْ يُصلي حتّى نَرتَحِلَ ، و إذا ارتَحَلنا لَم يَزَلْ يقراء و يَذكُرُ حتّى نَنزِلَ ، فقالَ النبيُّ صلى الله عليه و آله : فَمَن كانَ يَكفِيهِ عَلَفَ ناقَتِهِ ، و صُنْعَ طَعامِهِ؟ قالوا : كُلُّنا ، فقالَ صلى الله عليه و آله : كُلُّكُم خَيرٌ مِنهُ! .
المصنف لعبد الرزاق به نقل از أبو قلابة : در حضور پيامبر صلى الله عليه و آله از مردى سخن به ميان آمد و گفته شد : او آدم خوبى است . و گفته شد : اى رسول خدا! آن مرد همسفر حجّ ما بود . هرگاه در منزلى پياده مى شديم پيوسته در حال نماز خواندن بود تا آن كه حركت مى كرديم و در بين راه نيز همواره قرآن مى خواند و ذكر خدا مى گفت، تا دوباره اتراق مى كرديم . پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : پس چه كسى شترش را علوفه مى داد و غذايش را درست مى كرد؟ عرض كردند : همه ما . حضرت فرمود : همه شما از او بهتريد! .
مكارم الأخلاق : رويَ عن النبيِّ صلى الله عليه و آله أنّهُ أمَرَ أصحابَهُ بِذَبحِ شاةٍ في سَفَرٍ ، فقالَ رَجُلٌ مِنَ القَومِ : عَلَيَّ ذَبحُها ، و قالَ الآخَرُ : عَلَيَّ سَلخُها ، و قالَ آخَرُ : عَلَيَّ قَطعُها ، و قالَ آخَرُ : عَلَيَّ طَبخُها ، فقالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أنا ألقُطَ لَكُمُ الحَطَبَ !
فقالوا : يا رسولَ اللّه ِ ، لا تَتعَبَنَّ بِآبائنا و اُمَّهاتِنا أنتَ ، نَحنُ نَكفِيكَ . قالَ صلى الله عليه و آله : عَرَفتُ أنَّكُم تَكفُوني ، و لكنَّ اللّه َ عزّ و جلّ يَكرَهُ مِن عَبدِهِ إذا كانَ مَع أصحابِهِ أن يَنفَرِدَ مِن بَينِهِم ، فقامَ صلى الله عليه و آله يَلقُطُ الحَطَبَ لَهُم .
مكارم الأخلاق: منقول است كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در سفرى به اصحاب خود دستور داد گوسفندى ذبح كنند . يكى از آن ها گفت : من ذبح مى كنم ديگرى گفت : من پوست مى كنم ، سومى گفت : من گوشتش را ريز مى كنم . چهارمى گفت : من آن را مى پزم . رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : من هم براى شما هيزم جمع مى كنم!
اصحاب عرض كردند : شما زحمت نكشيد، پدران و مادرانمان به فدايت! ، ما به جاى شما كار مى كنيم . پيامبر فرمود : مى دانم كه شما به جاى من كار مى كنيد ، اما خداوند عزّ و جلّ خوش ندارد كه بنده اش با عدّه اى از دوستان و همسفران خود باشد و تنهايى در ميان آنها [امتيازى داشته ]باشد . پس ، آن حضرت برخاست و شروع به جمع آورى هيزم كرد .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سرور مردم كسى است كه در سفر خدمتگزار آنان باشد .
امام صادق عليه السلام : حق مسافر آن است كه اگر بيمار شد ، برادرانش سه روز براى او اُتراق كنند .
بحار الأنوار عن المُفَضَّلِ بنِ عُمَرَ : دخلتُ على أبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام فقالَ : مَن صَحِبَكَ ؟ قلتُ : رَجُلٌ مِن إخواني . قالَ : فما فَعَلَ ؟ قُلتُ : مُنـذُ دَخَلتُ المَدينَةَ لَم أعرِفْ مكانَهُ ، فقال لي : أ ما عَلِمتَ أنَّ مَن صَحِـبَ مُؤمنا أربَعينَ خُطوَةً سَألَهُ اللّه ُ عَنهُ يَومَ القِيامَةِ .
بحار الأنوار به نقل از مُفَضَّل بن عمر : هنگامى كه [در پايان سفر] نزد امام صادق عليه السلام رسيدم ، حضرت فرمود : چه كسى همسفر تو بود؟ عرض كردم : مردى از برادرانم . فرمود : پس چه كرد (كجاست )؟ عرض كردم : از وقتى وارد مدينه شده ام، نمى دانم جايش كجاست . حضرت فرمود : مگر نمى دانى كه هر كس چهل گام با مؤمنى همسفر شود ، خداوند در روز قيامت راجع به او از وى مى پرسد؟