رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن أصابَ بفِيهِ مِن ذِي حاجَةٍ غَيرَ مُتَّخِذٍ خُبْنَةً . فلا شَيءَ علَيهِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : نيازمندى كه [از مال ديگران براى رفع گرسنگى ]چيزى بخورد، اما با خود چيزى پنهانى نَبرَد، كيفرى ندارد .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : براى [دزدى ]ميوه آويزان [از درخت ]دست قطع نمى شود .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : براى [دزدى] ميوه و خرماى نارس دست قطع نمى شود .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چپاول كننده ، رباينده ، و خائن [در امانت] كيفر قطع دست ندارند .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : دست سارق فقط در [دزدى ]يك چهارم دينار به بالا قطع مى شود .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در سفر ، دست قطع نمى شود .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه سنگ بدزدد ، قطع دست ندارد . منظور ، سنگ مرمر و امثال آن است .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : قضى أمير المؤمنين عليه السلام في رَجُلَينِ سَرَقا مِن مالِ اللّه ِ ، أحَدُهُما عَبدٌ لِمالِ اللّه ِ ، و الآخَرُ مِن عُرْضِ الناسِ فقال : أمّا هذا فَمِن مالِ اللّه ِ ليس عليه شيء من مالُ اللّه ِ أكَلَ بعضُهُ بَعضا ، و أمّا الآخَرُ فقدّمه فَقَطَعَ يَدَهُ .
امام باقر عليه السلام : امام على عليه السلام درباره دو نفر كه از بيت المال دزدى كردند، يكى از آنان غلامى بود كه خود جزء بيت المال بود و ديگرى يكى از مردم قضاوت كردند و فرمود : اين يكى خود جزء بيت المال است و دستش بريده نمى شود؛ زيرا جزئى از بيت المال ، جزء ديگرى از آن را خورده است . اما آن ديگرى بياوريدش . آن گاه دستش را بريد .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : لا أقطَعُ في الدَّغارَةِ المُعلَنَةِ ـ و هِيَ الخُلْسَةُ ـ و لكنْ اُعَزِّرُهُ .
امام على عليه السلام : در اختلاس و ربودنِ آشكار دست نمى بُرم، اما رباينده را تعزير مى كنم .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّ امير المؤمنين عليه السلام اُتي برجل اختَلَسَ دُرَّةً مِن اُذُنِ جاريَةٍ قال : هذِهِ الدَّغارَةُ المُعلَنَةُ ، فَضَرَبَهُ و حَبَسَهُ .
امام صادق عليه السلام : امام على عليه السلام درباره مردى كه مرواريدى را از گوش دخترى به زور ربوده بود فرمود : اين ربودن آشكار است . سپس او را تازيانه زد و زندانى كرد .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : أربَعةٌ لا قَطعَ علَيهِم : المُختَلِسُ ، و الغُلُولُ ، و مَن سَرَقَ مِنَ الغَنيمَةِ ، و سَرِقَةُ الأجيرِ ؛ فإنّها خِيانَةٌ .
امام على عليه السلام : چهار نفرند كه قطع دست ندارند : اختلاس كننده ، كسى كه خيانت كند ، كسى كه از غنيمت بدزدد، و دزدى اجير ؛ زيرا كار اينها خيانت محسوب مى شود [نه دزدى . پس كيفر ديگرى دارند] .
عنه عليه السلام : لَيسَ على الطَّرّارِ و المُختَلِسِ قَطعٌ ، لأنّها دَغارَةٌ مُعلَنَةٌ ، و لكنْ يُقطَعُ مَن يَأخُذُ و يُخفِي .
امام على عليه السلام : جيب بر و اختلاس كننده ، قطع دست ندارند؛ چون كار آنها ربودن علنى است . كسى دستش قطع مى شود كه در خفا بدزدد .
عنه عليه السلام ـ في رجُلٍ قد طَرَّ دَراهِمَ مِن رُدْنِ رَجُلٍ ـ : إن كانَ طَرَّ مِن قَمِيصِهِ الأعلى لَم نَقطَعْهُ ، و إن كانَ طَرَّ مِن قَمِيصِهِ الأسفَلِ قَطَعناهُ .
امام على عليه السلام ـ درباره مردى كه چند درهم از جيب مردى ربوده بود ـ فرمود : اگر از جيب لباس رو ربوده است دستش را نمى بريم، اما اگر از جيب لباس زيرين ربوده ، مى بريم .
الإمامُ الباقرُ أو الإمامُ الصّادقُ عليهما السلام : لا يُقطَعُ إلاّ مَن نَقَبَ بَيتا أو كَسَرَ قُفلاً .
امام باقر يا امام صادق عليهما السلام : فقط دست دزدى قطع مى شود كه از طريق سوراخ كردن ديوار يا شكستن قفل وارد خانه اى شود .
امام صادق عليه السلام : مزدور (كارگر) و ميهمان اگر دزدى كنند دستشان قطع نمى شود (كيفر ديگرى دارند) ؛ چون آنها امين شمرده شده بوده اند .
امام صادق عليه السلام : در سالهاى قحطى و گرسنگى ، دست دزد قطع نمى شود .
امام صادق عليه السلام : امير المؤمنين عليه السلام در ايّام گرسنگى (خشكسالى) دست دزد را نمى بريد .
عنه عليه السلام : السّارقُ إذا جاءَ مِن قِبَلِ نَفسِهِ تائبا إلى اللّه ِ ، و رَدَّ سَرِقَتَهُ عَلى صاحِبِها ، فلا قَطعَ علَيهِ .
امام صادق عليه السلام : دزد اگر با پاى خود بيايد و خودش را معرّفى و به درگاه خدا توبه كند و مال دزدى را به صاحبش برگرداند ، دستش قطع نمى شود .