آشكار شدن درونها

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه چيزى نهان دارد كه خداوند عزّ و جلّ را خشنود مى سازد، خداوند برايش كارى را آشكار سازد كه او را شادمان كند و هر كه چيزى نهان دارد كه خداوند متعال را به خشم مى آورد، خداوند برايش كارى را آشكار نمايد كه او را سرافكنده سازد .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ بنده اى نيست كه نيّتى را در دل پنهان دارد ، مگر آن كه خداوند رداى آن را بر او بپوشاند ؛ اگر خوب باشد ، رداى خوب و اگر بد باشد ، رداى بد .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر هر يك از شما در دل صخره اى سخت، كه نه درى داشته باشد و نه روزنه اى، كارى انجام دهد ، سرانجام مردم از عمل او ، هرچه باشد ، آگاه شوند .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه ميان خود و خدا را اصلاح كند ، خداوند ميان او و مردم را اصلاح گرداند و هر كه درونش را درست كند ، خداوند بيرونش را درست گرداند و هر كه رضايت خدا را بطلبد ، خداوند رضايت خودش و مردم را نصيبش گرداند .

امام على عليه السلام : هر ظاهرى، باطنى همانند خودش دارد . پس ، كسى كه ظاهرش خوب باشد ، باطنش نيز خوب است و هر كه ظاهرش پليد باشد، باطنش نيز پليد است .

امام على عليه السلام : هر كه با خداوند سبحان درست باشد، با هيچ كس نادرست نباشد و هر كه با خدا نادرست باشد، با هيچ كس درست نباشد .

امام على عليه السلام : هر كه درونش خوب باشد ، بيرونش نيز خوب خواهد بود .

امام على عليه السلام : وقتى ظاهر خراب باشد ، باطن نيز خراب است .

امام على عليه السلام : سيرت نيكو ، نشانگر باطن نيكوست.

امام على عليه السلام : درست بودن ظاهر ، نشانگر درست بودن باطن است .

امام على عليه السلام : هيچ كس چيزى را در دل پنهان نكرد، مگر اين كه آن چيز، خود را در لغزشهاى زبان و حركات چهره اش نمودار ساخت .

امام صادق عليه السلام : هيچ بنده اى نيست كه خيرى را در نهان انجام دهد ، مگر آن كه با گذشت روزگار ، خداوند خيرى از او را آشكار سازد و هيچ بنده اى نيست كه در نهان كار شرّى به جاى آورد ، جز آن كه با گذشت زمان ، خداوند شرّى از او را نمايان سازد .

مصباح الشريعة ـ در آنچه به امام صادق عليه السلام نسبت داده است ـ : فساد ظاهر ، ناشى از فساد باطن است و هر كه درون خود را درست كند ، خداوند ظاهر او را درست گرداند . . . بزرگترين تباهى آن است كه آدمى به غفلت، از خداوند متعال خرسند باشد ؛ اين تباهى زاييده آرزوى دراز و آزمندى و كبر است، چنان كه خداوند متعال در داستان قارون از اين نكته خبر داده است ، آن جا كه مى فرمايد : «و خواهان تباهى در روى زمين مباش كه خداوند تبهكاران را دوست ندارد» . اين خصلتها، كار قارون و باور او بود و همگى در دنيا دوستى ريشه دارد .

امام صادق عليه السلام ـ به عمر بن يزيد كه نزدش شام مى خورد ، و پس از تلاوت اين آيه : «بلكه انسان به خود بيناست» ـ فرمود : اى ابا حفص! انسان را چه سود كه بر خلاف آنچه خداوند متعال [از باطن او ]مى داند به او تقرّب جويد . رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمود : هر كه نيّتى در دل داشته باشد ، خداوند رداى آن را بر او مى پوشاند؛ اگر خوب باشد، ردايى خوب بپوشاند و اگر بد باشد، ردايى بد .

امام صادق عليه السلام : هر كه اندك عمل خود را براى خداوند عزّ و جلّ انجام دهد ، خداوند بيشتر از آنچه خواسته برايش نمايان سازد و هر كه عمل بسيار خود را، با تحمّل رنجِ جسمى و شب زنده دارى براى مردم انجام دهد ، خداوند عزّ و جلّ جز اين كه اعمال او را در چشم كسانى كه اعمالش را مى شنوند اندك جلوه دهد ، كارى نكند .