مسخره كردن
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : يا بنَ مَسعودٍ ، إنّهُم لَيَعِيبُونَ على مَن يَقتَدِي بِسُنَّتي فرائضَ اللّه ِ ، قالَ اللّه ُ تعالى : «فَاتَّخَذْتُمُوهم سِخرِيّا حتّى أَنْسَوكُم
ذِكْرِي و كُنتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَكُونَ * إِنّي جَزَيْتُهُمُ اليَوْمَ بِما صَبَرُوا» .[بحار الأنوار : ۷۷/۱۰۲/۱.]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اى پسر مسعود! آنان بر كسانى كه با پيروى از سنّت من، فرايض خدا را به جاى مى آوردند، خرده مى گيرند . خداوند متعال فرموده است : «و آنها را مسخره كرديد تا ياد مرا از خاطرتان بردند و به آنها مى خنديديد . امروز من پاداش صبر آنان را مى دهم» .
عنه صلى الله عليه و آله : إنّ المُستَهزِئينَ يُفتَحُ لأحَدِهِم بابُ الجَنَّةِ ، فيُقالُ : هَلُمَّ : فَيَجِيءُ بِكَرْبِهِ و غَمِّهِ ، فإذا جاءَ اُغلِقَ دُونَهُ ، ثُمّ يُفتَحُ لَهُ بابٌ آخَرُ··· فما يَزالُ كذلكَ حتّى أنَّ الرَّجُلَ لَيُفتَحُ لَهُ البابُ فيقالُ لَهُ: هَلُمَّ هَلُمَّ ، فما يَأتِيهِ .[كنز العمّال : ۸۳۲۸ .]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : دَرِ بهشت به روى يكى از مسخره كنندگان باز مى گردد و به او گفته مى شود : بيا .او با غم و اندوه جلو مى رود و چون نزديك شد ، در به رويش بسته مى شود . سپس در ديگرى به رويش گشوده مى گردد··· اين كار مرتّبا تكرار مى شود تا جايى كه در به رويش باز مى گردد و گفته مى شود : بيا ، بيا ؛ اما او ديگر جلو نمى رود .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى : «و إذا لَقُوا الذينَ آمَنُوا···» ـ : إنّهُم كُهّانُهُم قالوا إنّا مَعَكُم أي عَلى دِينِكُم «إِنّما نَحْنُ مُسْتَهْزِؤونَ» أي نَستَهزِئُ بِأصحابِ محمّدٍ صلى الله عليه و آله و نَسخَرُ بهِم في قَولِنا: آمَنّا ! .[مجمع البيان : ۱/۱۴۰ .]
امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «و چون با مؤمنان رو برو شوند . . .» ـ فرمود : كاهنان آنها وقتى با مؤمنان روبرو مى شدند، مى گفتند : ما با شما هستيم؛ يعنى، دين شما را داريم . «ما مسخره كننده ايم و بس» يعنى، ما با گفتن جمله «ايمان آورديم» اصحاب محمّد صلى الله عليه و آله را مسخره مى كنيم .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : لا يَطمَعَنَّ المُستَهزِئُ بالناسِ في صِدقِ المَوَدَّةِ .[بحار الأنوار : ۷۵/۱۴۴/۹.]
امام صادق عليه السلام : كسى كه مردم را مسخره مى كند ، نبايد به دوستى خالصانه آنها چشم اميد بندد .