الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : شَكَتِ المَساجِدُ إلى اللّه ِ تعالى الذين لا يَشهَدُونَها مِن جِيرانِها ، فَأوحَى اللّه ُ عزّ و جلّ إلَيها : و عِزَّتي و جلالي لا قَبِلتُ لَهُم صلاةً واحِدَةً ، و لا أظهَرتُ لَهُم في الناسِ عَدالَةً ، و لا نالَتهُم رَحمَتي ، و لا جاوَرُوني في جَنَّتي .
امام صادق عليه السلام : مسجدها از حاضر نشدن همسايگان در خود به درگاه خداوند متعال شكايت كردند . خداوند عزّ و جلّ به آنها وحى فرمود : به عزّت و جلالم سوگند كه حتى يك نماز از آنان نپذيرم و عدالتى از آنان در ميان مردم آشكار نكنم و رحمت من به آنان نرسد و در بهشت، همسايه من نشوند .
عنه عليه السلام : ثلاثةٌ يَشكُونَ إلى اللّه ِ عزّ و جلّ : مَسجِدٌ خَرابٌ لا يُصَلِّي فيه أهلُهُ ، و عالِمٌ بينَ جُهّالٍ ، و مُصحَفٌ مُعَلَّقٌ قد وَقَعَ علَيهِ غُبارٌ لا يُقرَأُ فِيهِ .
امام صادق عليه السلام : سه چيز نزد خداوند عزّ و جلّ شكايت كنند : مسجد خرابى كه اهالى [اطراف] آن در آن نماز نخوانند، و دانشمندى كه در ميان عدّه اى نادان قرار گرفته باشد، و قرآنى كه در كنار طاقچه ها گذاشته شده و غبار رويش را گرفته باشد و كسى آن را نخواند .