ناسزا گويى به على عليه السلام

امام على عليه السلام : بزودى از شما خواسته خواهد شد كه مرا ناسزا گوييد ، [عيبى ندارد ]ناسزا بگوييد . و از شما خواسته خواهد شد كه از من بيزارى جوييد ، گردن به تيغ بسپاريد [اما اين كار را نكنيد]؛ زيرا من بر سرشت اسلامم .

امام على عليه السلام : بدانيد كه بزودى [معاويه] به شما دستور خواهد داد تا مرا ناسزا گوييد و از من بيزارى جوييد ؛ اما ناسزا [عيبى ندارد]بگوييد؛ زيرا ناسزا گفتن به من، موجب تزكيه من و باعث نجات [جان ]شماست .

امام على عليه السلام : بدانيد كه شما را وادار خواهند كرد تا بر من لعنت فرستيد و دروغ گويم خوانيد . هركه از روى بى ميلى و اجبار مرا لعن و نفرين كند و خدا بداند كه به اجبار اين كار را كرده است من و او با هم بر محمّد صلى الله عليه و آله وارد شويم. و هركه زبانش را نگه دارد و نفرينم نكند ، پيش از من ، به سرعت تير يا چشم به هم زدنى ، بر پيامبر وارد شود. و هركه با اختيار و ميل بر من لعن و نفرين فرستد، ميان او و خداوند پرده اى [نگهدارنده از عذاب الهى ]نباشد و حجّت و بهانه اى به پيشگاه محمّد صلى الله عليه و آله ندارد .

كنز العمّال : مردى يك نفر را به خدمت على عليه السلام آورد و عرض كرد : ديدم كه اين عدّه از دوزخى بودن تو سخن مى گويند، همگى فرار كردند، اما من اين يكى را گرفتم . على عليه السلام فرمود : آيا كسى را بكشم كه مرا نكشته است؟ مرد عرض كرد : او تو را دشنام مى داد . على عليه السلام فرمود : تو هم او را دشنام ده يا رهايش كن .

شرح نهج البلاغة : روايت شده كه امام على عليه السلام با اصحاب خود نشسته بود كه زنى زيبا روى از كنارشان گذشت . چشمهاى همه به او خيره گشت ، حضرت فرمود : چشمهاى اين نرينِگان ، حريصانه مى نگرد و اين نگريستن مايه تحريك آنان است . هرگاه يكى از شما زنى را ديد و از او خوشش آمد ، با زن خود آميزش كند ؛ زيرا كه او نيز زنى همانند زن خود اوست . يكى از خوارج گفت : خدا اين كافر را بكشد ، چقدر مى فهمد! اصحاب حضرت از جا پريدند كه او را بكشند ، امام عليه السلام فرمود : آرام باشيد ، جواب دشنام ، دشنام است يا چشم پوشى از گناه .