الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّ الزّكاةَ جُعِلَتْ مَع الصَّلاةِ قُربانا لأهلِ الإسلامِ ، فَمَن أعطاها طَيِّبَ النفسِ بها ، فإنّها تُجعَلُ لَهُ كَفّارَةً ، و مِن النارِ حِجازا (حِجابا) و وِقايَةً ، فلا يُتبِعَنَّها أحَدٌ نَفسَهُ ، و لا يُكثِرَنَّ علَيها لَهْفَهُ ، فإنّ مَن أعطاها غَيرَ طَيِّبَ النَّفسِ بها يَرجُو بها ما هُو أفضَلُ مِنها فهُو جاهِلٌ بِالسُّنَّةِ ، مَغبونُ الأجرِ ، ضالُّ العَمَلِ ، طَويلُ النَّدَمِ .
امام على عليه السلام : همانا زكات در كنار نماز قرار داده شده است، تا سبب نزديكى مسلمانان به خداوند باشد . بنا بر اين ، كسى كه زكات را با رضايت خاطر بپردازد، كفّاره گناهان او و مايه نگه دارى اش از آتش باشد . پس ، نبايد كسى دل در پى زكاتى كه مى پردازد داشته باشد و مرتباً افسوس خورد ؛ زيرا كسى كه آن را از روى بى ميلى بپردازد ، و با اين حال در قبال آن ، به بهتر از آن (بهشت) چشم اميد بندد ، به سنّت [الهى] نادان است و در پاداش ، مغبون ؛ كارش بيهوده و پشيمانى اش طولانى باشد .