الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ مُخاطِبا للدنيا ـ : إلَيكِ عَنّي يا دُنيا !···أينَ الاُمَمُ الذينَ فَتَنتِهِم بِزَخارِفِكِ؟! فَها هُم رَهائنُ القُبورِ ، و مَضامِينُ اللُّحُودِ ! و اللّه لو كُنتِ شَخصا مَرئيّا ، و قالَبا حسِّيا ، لَأقَمتُ علَيكِ حُدودَ اللّه ِ في عِبادٍ غَرَرتِهِم بِالْأمانِيِّ .
امام على عليه السلام ـ به دنيا ـ فرمود : دور شو از من اى دنيا! . . . كجايند آن اقوامى كه با زرق و برق خود، آنان را فريفتى؟ هان! آنان گروگانِ گورهايند و در ميان لحدها! به خدا سوگند ، اى دنيا اگر جسمى مشهود و پيكرى محسوس مى بودى ، به كيفر آن كه بندگانى را به آرزوهايت فريب دادى ، مجازات الهى را بر تو جارى مى ساختم .
عنه عليه السلام : قَد غُودِرَ في مَحَلَّةِ الأمواتِ رَهينا ، و في ضِيقِ المَضجَعِ وَحيدا ··· و صارَتِ الأجسادُ شحِبةً بعدَ بَضَّتِها و العِظامُ نَخِرَةً بَعدَ قُوَّتِها ، و الأرواحُ مُرتَهَنَةً بِثِقلِ أعبائها ، مُوقِنَةً بِغَيبِ أنبائها .
امام على عليه السلام : رها شده در كوى مردگان، گروگان است و در تنگناى گور، تنها . . .بدنهاى تازه و لطيف، دگرگون گشته و استخوانهاى محكم و نيرومند ، پوسيده اند و جانها، در گرو بارهاى سنگين [گناه ]خود هستند و به خبرهاى عالم غيب يقين يافته اند .
عنه عليه السلام : و كَأن قد صِرتُم إلى ما صارُوا إلَيهِ ، و ارتَهَنَكُم ذلكَ المَضجَعُ و ضَمَّكُم ذلكَ المُستَودَعُ .
امام على عليه السلام : گويى شما نيز رهسپار همان جا شده ايد كه آنان شده اند و آن آرامگاه، شما را گروگان گرفته و آن امانتگاه، شما را در آغوش كشيده است .