عنه صلى الله عليه و آله : إنّ أبوابَ السماءِ تُفتَحُ في أوَّلِ ليلةٍ مِن شَهرِ رَمَضانَ، و لا تُغلَقُ إلى آخِرِ ليلةٍ مِنهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : درهاى آسمان در نخستين شب ماه رمضان گشوده مى شود و تا آخرين شب آن بسته نمى شود .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر بنده ارزش ماه رمضان را بداند، آرزو مى كند كه سراسر سال، رمضان باشد .
بحار الأنوار : ـ رسول اللّه صلى الله عليه و آله لَمّا حَضَرَ شَهرُ رَمَضانَ ـ : سُبحانَ اللّه ِ ! ما ذا تَستَقبِلُونَ ؟ ! و ما ذا يَستَقبِلُكُم ؟ ! قالَها ثلاثَ مَرّاتٍ .
بحار الأنوار : وقتى ماه رمضان فرا رسيد پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : سبحان اللّه ! به پيشباز عجب ماهى مى رويد! و عجب ماهى به شما روى مى آورد! ـ اين را سه بار تكرار كرد ـ .
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام ـ مِن دُعائهِ لِدُخولِ شَهرِ رَمَضانَ ـ : الحَمدُ للّه ِِ الذي حَبانا بدِينِهِ و اختَصَّنا بِمِلَّتِهِ و سَبَّلَنا في سُبُلِ إحسانِهِ لِنَسلُكَها بِمَنِّهِ إلى رِضوانِهِ ، حَمدا يَتَقَبَّلُهُ مِنّا ، و يَرضى بهِ عَنّا ، و الحَمدُ للّه ِِ الذي جَعَلَ مِن تِلكَ السُّبُلِ شَهرَهُ رَمَضانَ ، شَهرَ الصِّيامِ ، و شَهرَ الإسلامِ ، و شَهرَ الطَّهُورِ ، و شهرَ التَّمحِيصِ ، و شَهرَ القِيامِ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعاى خويش هنگام حلول ماه رمضان ـ گفت : ستايش خدايى را كه دين خود را به ما ارزانى داشت و ما را به آيين خويش (اسلام) اختصاص داد و در راههاى احسان و نيكى خود در آورد ، تا با نعمت و احسان او، آن راهها را به سوى خشنودى اش بپيماييم ؛ ستايشى كه آن را از ما بپذيرد و به وسيله آن از ما خشنود گردد و ستايش خدايى را كه ماه خود ، رمضان را يكى از راهها[ى رسيدن به احسان خويش] ، ماه روزه و ماه تسليم شدن و ماه پاكيزگى و ماه تصفيه و ماه قيام [به عبادت و شب زنده دارى] قرار داد .
عنه عليه السلام ـ مِن دُعائهِ لِوَداعِ شَهرِ رَمَضانَ ـ : السَّلامُ علَيكَ يا شَهرَ اللّه ِ الأكبَرَ و يا عِيدَ أوليائهِ ، السلامُ علَيكَ يا أكرمَ مَصحوبٍ مِنَ الأوقاتِ و يا خَيرَ شَهرٍ في الأيّامِ و الساعاتِ ، السلامُ علَيكَ مِن شَهرٍ قَرُبَتْ فيهِ الآمالُ ، و نُشِرَتْ فيهِ الأعمالُ ، السلامُ عليكَ مِن قَرِينٍ جَلَّ قَدرُهُ مَوجودا و أفجَعَ فَقدُهُ مَفقودا و مَرجُوٍّ آلَمَ فِراقُهُ ···
السلامُ علَيكَ ما كانَ أطوَلَكَ على
المُجرِمِينَ و أهيَبَكَ في صُدُورِ المُؤمِنِينَ! .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعاى خويش در وداع با ماه رمضان ـ گفت : بدرود اى بزرگترين ماه خدا ، و اى عيد اولياى خدا ؛ بدرود اى [گرامى ترين] اوقاتى كه [با ما ]همراه بودى و اى بهترين ماه در ميان ديگر روزها و ساعتها . بدرود اى ماهى كه آرزوها در آن نزديك و اعمال و كردارها[ى نيك] در آن فراگير است ، بدرود اى همدمى كه وجودش گرامى و فقدانش دردآور و اميدى كه از دست دادنش رنج آور است. . . بدرود اى ماهى كه براى گنهكاران بس طولانى بودى و در سينه هاى مؤمنان بس پر شكوه .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ مِن وَصِيَّتِهِ لِولْدِهِ عِندَ دُخُولِ شَهرِ رَمَضانَ ـ : فاجهَدُوا أنفُسَكُم فإنّ فيهِ تُقسَمُ الأرزاقُ ، و تُكتَبُ الآجالُ ، و فيهِ يُكتَبُ وَفدُ اللّه ِ الذين يَفِدُونَ إلَيهِ ، و فيهِ ليلةٌ العَمَلُ فيها خَيرٌ مِن العَمَلِ في ألفِ شَهرٍ .
امام صادق عليه السلام ـ در سفارشهاى خود به فرزندانش به هنگام حلول ماه رمضان ـ فرمود : جانهاى خود را به تلاش و كوشش وا داريد ؛ زيرا در اين ماه روزى ها قسمت و اجلها نوشته مى شود و در آن نام هاى ميهمانان خدا كه بر او وارد مى شوند ، نوشته مى گردد . در اين ماه شبى هست كه عمل (عبادت) در آن از عمل (عبادت) هزار ماه بهتر است .