رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : اِرحَمُوا عَزيزا ذَلَّ ، و غَنِيّا افتَقَرَ ، و عالِما ضاعَ في زمانِ جُهّالٍ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : به عزيزى كه خوار گشته و توانگرى كه تهيدست شده و دانشمندى كه در روزگار نادانان تباه گرديده است ، رحم و مهربانى كنيد .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : با مسكينان مهربانى كن .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اى انس ! با كودكان مهربان باش و بزرگسالان را احترام گذار تا از رفيقان من باشى .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه به كودكان ما مهربانى نكند و حقّ (منزلت) بزرگان ما را نشناسد، از ما نيست .
امام على عليه السلام : با كودكان خانواده ات مهربان باش و بزرگان خانواده ات را احترام گذار .
عنه عليه السلام : أقِيلُوا ذَوِي المُرُوءاتِ عَثَراتِهِم ، فما يَعثُرُ مِنهُم عاثِرٌ إلاّ و يَدُ اللّه ِ بيَدِهِ يَرفَعُهُ .
امام على عليه السلام : از لغزشهاى جوانمردان درگذريد ؛ زيرا هرگاه يكى از آنان بلغزد، خداوند دست او را مى گيرد و بلندش مى كند .
عنه عليه السلام : و إنّما يَنبَغي لِأهلِ العِصمَةِ و المَصنوعِ إلَيهِم في السلامَةِ أن يَرحَمُوا أهلَ الذُّنوبِ و المَعصيَةِ ، و يكونَ الشُّكرُ هُو الغالِبَ علَيهِم .
امام على عليه السلام : شايسته است كه افراد پاكدامن و بهره مند از سلامت ، با گنهكاران و اهل معصيت ، مهربان باشند و سپاسگزارى [از خداوند] بر جان آنان چيره باشد .
امام على عليه السلام : به خودتان رحم كنيد ؛ زيرا شما [توانِ] خود را در مصيبت هاى اين جهان آزموديد .
عنه عليه السلام : يا أيُّها الإنسانُ ، ما جَرَّأكَ على ذَنْبِكَ ··· ؟! أ مَا تَرحَمُ مِن نفسِكَ ما تَرحَمُ مِن غَيرِكَ ؟! .
امام على عليه السلام : هان، اى انسان ! چه چيز تو را در گناه ورزى گستاخ كرده است . . .؟! چرا همچنان كه به ديگران رحم مى كنى، به خودت رحم نمى كنى؟!
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّي لَأرحَمُ ثلاثةً و حَقٌّ لَهم أن يُرحَمُوا : عزيزُ قَومٍ أصابَتهُ مَذَلَّةٌ بعدَ العِزِّ ، و غَنيٌّ أصابَتهُ حاجَةٌ بعدَ الغِنى ، و عالِمٌ يَستَخِفُّ بهِ أهْلُهُ و الجَهَلَةُ .
امام صادق عليه السلام : من به سه كس ترحّم مى كنم كه شايسته مهربانى اند: عزيزى كه به خوارى افتاده و توانگرى كه نيازمند گشته و دانشمندى كه خانواده اش و مردمانِ نادان ، او را خفيف و بى قدر مى شمارند .