گناهانى كه آمرزيده نمى شود

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنّ اللّه َ غافرُ كلِّ ذنبٍ إلاّ مَن أحدَثَ ديناً ، أوِ اغتَصَبَ أجيراً أجرَهُ ، أو رجلاً باعَ حُرّاً .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند هر گنهكارى را مى آمرزد، مگر كسى را كه [از پيش خود ]دينى نو پديد آورد ، يا مزد كارگرى را ندهد ، يا شخص آزادى را بفروشد .

عنه صلى الله عليه و آله : إيّاكُم و الذُّنوبَ التي لا تُغفَرُ : الغُلُولَ فَمَن غَلَّ شيئاً يَأْتِي بهِ يومَ القيامةِ ، و أكْلَ الرِّبا فإنّ آكِلَ الرِّبا لا يَقومُ إلاّ كما يَقومُ الذي يَتَخَبَّطُهُ الشيطانُ مِنَ المَسِّ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : از گناهانى كه آمرزيده نمى شود بپرهيزيد ؛ [يكى] خيانت [در غنايم است] ؛ زيرا هر كه در چيزى [از غنايم]، دست خيانت بَرَد، روز قيامت آن را با خود بياورد . و [ديگرى ]ربا خوارى ؛ زيرا ربا خوار در روز قيامت از قبر برنمى خيزد مگر همچون كسى كه بر اثر تماس با شيطان ديوانه شده است .

عنه صلى الله عليه و آله : لِكُلِّ ذَنبٍ تَوبَةٌ إلاّ سُوءَ الخُلُقِ ، فإنّ صاحِبَهُ كُلَّما خَرَجَ من ذَنبٍ دَخَلَ في ذَنبٍ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر گناهى توبه دارد مگر بد اخلاقى ؛ زيرا آدم بد اخلاق از هر گناهى كه درآيد (توبه كند) به گناهى ديگر مى افتد .

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّ مِن عَزائمِ اللّه ِ في الذِّكرِ الحكيمِ ··· أنّهُ لا يَنفَعُ عَبداً ـ و إن أجهَدَ نفسَهُ و أخلَصَ فِعلَهُ ـ أن يَخرُجَ مِنَ الدنيا لاقياً رَبَّهُ بِخَصلةٍ مِن هذهِ الخِصالِ لَم يَتُبْ مِنها : أن يُشرِكَ بِاللّه ِ فيما افتَرَضَ علَيهِ مِن عبادَتِهِ ، أو يَشفِيَ غَيظَهُ بهَلاكِ نَفْسٍ ، أو يَعُرَّ بأمرٍ فَعَلَهُ غيرُهُ ، أو يَستَنجِحَ حاجةً إلى الناسِ بإظهارِ بِدعَةٍ في دِينِهِ ، أو يَلقَى الناسَ بَوَجهَينِ ، أو يَمشِيَ فيهِم بِلِسانَينِ .

امام على عليه السلام : از جمله حُكمهاى قطعى خدا در قرآن حكيم . . . اين است كه بنده چنانچه با يكى از اين اعمالْ خدايش را ملاقات كند و از آنها توبه نكرده باشد ـ هر چند [در انجام اعمال نيك] خود را به زحمت انداخته و عملش را خالص كرده باشد ـ سودى نمى برد : در عبادت خدا كه بر او واجب كرده است شرك ورزيده باشد ، يا آتش خشم خويش را با كشتن كسى فرو نشانده باشد ، يا كسى را به كارى ننگين متّهم ساخته باشد كه ديگرى آن را انجام داده است، يا براى رسيدن به خواسته خود از مردم، بدعتى در دين پديد آورده باشد ، يا با مردم دو رو باشد و يا دو زبان باشد .

عنه عليه السلام : الذُّنوبُ ثلاثةٌ : فَذَنبٌ مَغفورٌ ، و ذنبٌ غَيرُ مَغفورٍ ، و ذنبٌ نَرجُو لِصاحِبِهِ و نَخافُ عَليهِ ··· أمّا الذَّنبُ المَغفورُ فعَبدٌ عاقَبَهُ اللّه ُ تعالى عَلى ذَنبِهِ في الدنيا فَاللّه ُ أحكَمُ و أكرَمُ أن يُعاقِبَ عَبدَهُ مَرَّتَينِ ، و أمّا الذنبُ الذي لا يُغفَرُ فَظُلمُ العِبادِ بعضِهِم لبعضٍ ··· و أمّا الذنبُ الثالثُ فَذَنبٌ سَتَرَهُ اللّه ُ على عبدِهِ و رَزَقَهُ التوبةَ فَأصبَحَ خاشِعاً مِن ذَنبِهِ راجِياً لِرَبِّهِ فَنَحنُ لَهُ كَما هُوَ لِنفسِهِ .

امام على عليه السلام : گناهان سه دسته اند : گناهى كه آمرزيده مى شود ، گناهى كه آمرزيده نمى شود و گناهى كه براى مرتكب آن، ميان بيم و اميديم . . . اما آن گناهى كه آمرزيده مى شود [گناه آن ]بنده اى است كه خداوند او را در دنيا به كيفر گناهش رسانده است ؛ زيرا خداوند كاردان تر و بزرگوارتر از آن است كه بنده اش را دوبار كيفر دهد، و اما گناهى كه آمرزيده نمى شود ، ستم كردن بندگان به يكديگر است . . . و اما گناه سوم، گناهى است كه خداوند آن را از بندگانش پوشيده داشته و توبه از آن را نصيب گنهكار كرده است و از اين رو از گناه خويش بيمناك و به پروردگارش اميدوار گشته است . ما نسبت به اين شخص همان حالى را داريم كه او نسبت به خود دارد .

الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام : مَن باتَ شَبعاناً و بحَضرَتِهِ مؤمنٌ جائعٌ طاوٍ قالَ اللّه ُ عزّ و جلّ : ملائكتي ، اُشهِدُكُم على هذا العَبدِ أنَّني أمَرتُهُ فَعَصاني و أطاعَ غَيرِي ، وكَّلتُهُ إلى عَمَلِهِ ، و عِزَّتي و جلالي لا غَفَرتُ لَهُ أبداً .

امام زين العابدين عليه السلام : كسى كه شب [با شكم] سير بخوابد و در كنارش مؤمنى گرسنه و بى غذا باشد ، خداوند عزّ و جلّ فرمايد : اى فرشتگان من! شما گواه باشيد كه من اين بنده را فرمان دادم و او نافرمانى من كرد و از غير من فرمان برد، من او را به كارش وا گذار كردم ، به عزّت و جلالم سوگند كه هرگز او را نمى بخشم .

عنه عليه السلام : يَغفرُ اللّه ُ لِلمُؤمنِ كلَّ ذنبٍ و يُطَهِّرهُ مِنهُ فِي الدنيا و الآخرةِ ما خَلا ذَنبَينِ : تَرْكَ التقيَّةِ ، و تَضييعَ حُقوقِ الإخوانِ .

امام زين العابدين عليه السلام : خداوند هر گناهى را از مؤمن مى بخشد و در دنيا و آخرت او را از آن گناه پاك مى سازد، مگر دو گناه : ترك تقيّه، و ضايع كردن حقوق برادران .

الإمامُ الباقرُ عليه السلام : مِنَ الذُّنوبِ التي لا تُغفَرُ قولُ الرَّجُلِ : يا لَيتَنِي لا اُؤَاخَذُ إلاّ بهذا ! .

امام باقر عليه السلام : از جمله گناهانى كه آمرزيده نمى شود اين سخن انسان است كه بگويد : كاش جز به همين گناه باز خواست نشوم!

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : كُلُّ الذُّنوبِ مَغفورَةٌ سِوى عُقوقِ أهلِ دَعوَتِكَ .

امام صادق عليه السلام : [اى پسر جندب!] هر گناهى آمرزيده مى شود جز نارضايتى همكيشانت [از تو] .

عنه عليه السلام : إذا هَمَمتَ بسيّئةٍ فلا تَعمَلْها ، فإنّهُ ربَّما اطَّلَعَ اللّه ُ على العَبدِ و هو على شيءٍ مِنَ المَعصيَةِ فيقولُ : و عِزَّتي و جلالي لا أغفِرُ لكَ بعدَها أبداً .

امام صادق عليه السلام : هر گاه قصد كار بدى كردى ، آن را انجام نده ؛ زيرا گاه خداوند به بنده در حال ارتكاب معصيتى نظر مى افكند و مى فرمايد : به عزّت و جلال خود سوگند كه از اين پس هرگز او را نمى بخشم .