توفيق يافتن براى ياد خدا

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : الذِكرُ لَيسَ مِن مَراسِمِ اللِّسانِ و لا مِن مَناسِمِ الفِكرِ ، و لكنَّهُ أوَّلٌ مِن المذكورِ و ثانٍ مِنَ الذاكِرِ .

امام على عليه السلام : ياد خدا، نه كار زبان است و نه راه و رسم انديشه، بلكه نقطه آغاز آن، [خداوندِ ]ياد شده است و در مرتبه دوم، [شخصِ] ياد كننده جاى دارد .

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : اِجعَلْ ذِكرَ اللّه ِ مِن أجلِ ذِكرِهِ لكَ ، فإنّهُ ذَكَرَكَ و هُو غَنِيٌّ عنكَ فَذِكرُهُ لكَ أجَلُّ و أشهى و أتَمُّ مِن ذِكرِكَ لَهُ و أسبَقُ ··· فَمَن أرادَ أن يَذكرَ اللّه َ تعالى فَلْيَعلَمْ أنَّهُ ما لَم يَذكُرِ اللّه ُ العَبدَ بالتوفيقِ لِذِكرِهِ لا يَقدِرُ العَبدُ عَلى ذِكرِهِ .

امام صادق عليه السلام : ياد خدا را بدان سبب دان كه او به ياد توست ، او تو را ياد مى كند در حالى كه بى نياز از توست . پس ياد او از تو ارزشمندتر و خواستنى تر و كاملتر و پيش تر است تا ياد تو از او . . . بنا بر اين ، هر كه مى خواهد خداوند متعال را ياد كند بايد بداند كه اگر خداوند توفيق ياد خود را به ياد بنده نياورد ، بنده قادر به ذكر و ياد او نيست .

کتابخانه احادیث شیعه

لیست کتابهای حدیث

فهرست میزان الحکمه ج4