رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنّما مَثَلُ صاحبِ الدنيا كَمَثَلِ الماشِي في الماءِ ، هل يَستَطيعُ أن يَمشِـي في الماءِ ، إلاّ و تَبتَلُّ قَدَماهُ ؟! .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : همانا مَثَل دنيادار مَثَل كسى است كه در آب راه مى رود؛ آيا مى تواند در آب راه رود و پاهايش تر نشود؟
بحار الأنوار : قيلَ للنبيِّ صلى الله عليه و آله : كيف يكونُ الرجلُ في الدنيا ؟ قالَ : كما تَمُرُّ القافِلةُ . قيلَ : فكَمِ القَرارُ فيها ؟ قالَ : كَقَدْرِ المُتَخلِّفِ عَنِ القافِلَةِ . قيلَ : فكَم ما بينَ الدنيا و الآخرةِ ؟ قالَ : غَمْضَةُ عَينٍ ، قالَ اللّه ُ عزّ و جلّ : «كأَنَّهم يَومَ يَرَوْنَ ما يُوعَدُونَ لم يَلْبَثُوا إلاّ سَاعةً مِن نَهارٍ» . .
بحار الأنوار : به رسول خدا صلى الله عليه و آله عرض شد : آدمى در دنيا چگونه است؟ فرمود : مانند كاروانى كه مى گذرد . عرض شد : چقدر در آن مى ماند؟ فرمود : به اندازه كسى كه از كاروان عقب مانده است . عرض شد : فاصله ميان دنيا و آخرت چقدر است؟ فرمود : يك چشم برهم زدن . خداوند عزّ و جلّ مى فرمايد : «روزى كه آنچه را وعده داده شده اند مى بينند مى پندارند كه [در دنيا] جز ساعتى از روز را نپاييده اند» .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّ أهلَ الدنيا كَرَكْبٍ ، بَيْنا هُم حَلُّوا إذ صاحَ سائقُهُم فارتَحَلُوا .
امام على عليه السلام : همانا اهل دنيا مانند كاروانى هستند كه در منزلى فرود آمده باشند و ناگاه قافله سالار بانگ رحيل زند و آنان كوچ كنند .
امام على عليه السلام : مردم دنيا چون كاروانى هستند كه در حال خواب به پيش برده مى شوند .
عنه عليه السلام : إنّما مَثَلُكُم و مَثَلُها كَسَفَرٍ سَلَكُوا سبيلاً فكأنّهُم قد قَطَعُوهُ ، و أمُّوا عَلَماً فَكَأنَّهُم قد بَلَغُوهُ .
امام على عليه السلام : حكايت شما و دنيا همچون حكايت مسافرانى است كه در راهى مى روند و گويى راه را به آخر رسانده اند و آهنگ رسيدن به علامت و نشانه اى مى كنند و گويى به آن رسيده اند.
عنه عليه السلام : إنّ الدنيا لَيسَت بدارِ قَرارٍ و لا مَحَلِّ إقامةٍ ، إنّما أنتُم فيها كَرَكْبٍ عَرَّسُوا و ارتاحُوا ، ثُمّ استَقَلُّوا فَغَدَوا و راحُوا ، دَخَلُوها خِفافاً و ارتَحَلُوا عَنها ثِقالاً ، فلم يَجِدوا عنها نُزُوعا ، و لا إلى ما تَرَكوا بها رُجوعاً .
امام على عليه السلام : همانا دنيا نه سراى آرام گرفتن است و نه جاى ماندن . شما در دنيا به كاروانيانى مى مانيد كه در منزلى اُتراق كنند و دمى بياسايند و سپس بكوچند و شب و روز راه پويند . سبك بار به آن جا (دنيا) درآمدند و سنگين بار از آن كوچيدند و در منزلى كه از آن دور شدند، ديگر فرود نيايند و به آن جا كه تركش كرده اند ديگر باز نگردند .
عنه عليه السلام : إيّاك أن تَغتَرَّ بما تَرى مِن إخلادِ أهلِها إلَيها و تَكالُبِهِم علَيها ، فإنّهـم كِلابٌ عاوِيَةٌ ، و سِباعٌ ضارِيَةٌ ، يَهِرٌّ بَعضُها عَلى بَعضٍ ، يأكُلُ عَزيزُها ذَليلَها ، و يَقهَرُ كبيرُها صغيرَها ، نَعَمٌ مُعقَّلَةٌ ، و اُخرى مُهمَلَةٌ ، قد أضَلَّتْ عُقولَها و رَكِبَتْ مجهولَها .
امام على عليه السلام : مبادا از اين كه مى بينى دنيا پرستان به دنيا رو كرده اند و آزمندانه به جان دنيا افتاده اند ، فريب بخورى ؛ زيرا آنان [مانند] سگانى پارس كننده و درندگانى وحشى هستند كه براى يكديگر خُرناس مى كشند ، قدرتمندان ، نا توانان را فرو مى بلعند و بالا دستان ، زير دستان را مغلوب خود مى سازند ، چارپايانى هستند كه گروهى در بندند و شمارى يله و رها ، و خِردهاى خويش را از دست داده اند و بيراهه مى روند .
امام على عليه السلام : به مردارى روى آوردند كه با خوردن آن رسوا شدند و بر سر دوستى و عشق به آن ، با يكديگر سازش كردند .
عنه عليه السلام : أوَّلُهُم قائدٌ لآخِرِهم ، و آخِرُهُم مُقتَدٍ بِأوَّلِهِم ، يَتَنافَسُونَ في دنيا دَنيّةٍ ، و يَتَكالَبونَ على جِيفَةٍ مُرِيحَةٍ .
امام على عليه السلام : اولين آنها پيشواى آخرين شان است و آخرين شان به اولين شان اقتدا مى كند . بر سر دنياى دون با يكديگر رقابت مى كنند و بر سر مردارى گنديده، به جان هم مى افتند .