رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : الفَقرُ فَقرانِ : فَقرُ الدنيا و فَقرُ الآخرةِ ، ففَقرُ الدنيا غِنَى الآخرةِ ، و غِنَى الدنيا فَقرُ الآخرةِ ، و ذلكَ الهلاكُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : فقر دو گونه است : فقر دنيا و فقر آخرت . فقرِ در دنيا توانگرى در آخرت است و توانگرى در دنيا فقرِ آخرت است و اين هلاكت باشد .
الإمامُ الصّادقُ عن آبائه عليهم السلام : اُتِيَ [ رسول اللّه صلى الله عليه و آله ] بخَبيصٍ فَأبَى أن يَأكُلَهُ ، فقيلَ : أ تُحَرِّمُهُ ؟ قال : لا ، و لكنّي أكرَهُ أن تَتُوقَ إلَيهِ نَفسي . ثُمّ تلا الآيةَ : «أذْهَبْتُم طَيِّباتِكُم في حَياتِكُمُ الدّنيا وَ اسْتَمْتَعْتُم بِهَا فَالْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ فِى الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِمَا كُنتُمْ تَفْسُقُونَ» . .
امام صادق از پدرانش عليهم السلام : وقتى براى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نوعى حلوا . آوردند ، آن حضرت از خوردن آن امتناع كرد . عرض شد : خوردن آن را حرام ميدانيد؟ فرمود : نه ، امّا خوش ندارم نفْسم به آن اشتياق پيدا كند . سپس اين آيه را تلاوت فرمود : «در زندگى دنيايى از چيزهاى پاكيزه و خوش بهره مند شديد و از آنها برخوردار شديد . پس ، امروز به [سَزاى] آنكه در زمين بناحق سركشى مى نموديد و به سبب آنكه نافرمانى مى كرديد ، عذاب خفّت [آور ]كيفر مى يابيد» .
مجمع البيان عن عمرَ بنِ الخطّابِ : استَأذَنتُ على رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله فَدَخَلتُ عَليهِ في مَشرَبةِ اُمِّ إبراهيمَ ، و إنّهُ لَمُضطَجِعٌ على خَصْفَةٍ و إنّ بَعضَهُ على التُّرابِ و تَحتَ رأسِهِ وِسادةٌ مَحشُوَّةٌ لِيفاً ، فسَلَّمتُ علَيهِ ثُمَّ جَلَستُ فقُلتُ : يا رسولَ اللّه ِ ، أنتَ نبيُّ اللّه ِ و صَفوتُهُ و خِيَرَتُهُ من خَلقِهِ ، و كِسرى و قيصرُ على سُرُرِ الذَّهبِ و فُرُشِ الدِّيباجِ و الحريرِ ؟! فقالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : اُولئكَ قومٌ عُجِّلَت طَيِّباتُهُم و هِي وَشيكَةُ الانقِطاعِ ، و إنّما اُخِّرَت لنا طَيِّباتُنا .
مجمع البيان ـ به نقل از عمر بن خطّاب ـ : از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله اجازه ملاقات خواستم و خدمت آن حضرت ، كه در مشربه . امّ ابراهيم بود، رسيدم . ديدم بر بوريايى دراز كشيده و قسمتى از بدنش روى خاك است و زير سرش بالشى پُر شده از ليف درخت خرما قرار دارد . سلام كردم و نشستم و عرض كردم : اى رسول خدا! تو پيامبر خدا و برگزيده و بهترين خلق اويى ، اما كسرا و قيصر [بايد] بر تختهاى زرّين و فرشهاى ديبا و حرير بنشينند؟ رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : نعمتهاى آنها در همين سرا به آنان داده شده و زودا كه پايان پذيرد و نعمتهاى ما در آخرت به ما داده خواهد شد .
المناقب لابن شهر آشوب : رَأى النبيُّ صلى الله عليه و آله فاطمةَ عليها السلام و علَيها كِساءٌ مِن أجلّةِ الإبلِ و هي تَطحَنُ بِيدَيها و تُرضِعُ ولدَها ، فَدَمَعَتْ عَينا رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله فقالَ : يا بِنتاهُ ،
تَعجَّلي مَرارَةَ الدنيا بحَلاوَةِ الآخرةِ ، فقالَت : يا رسولِ اللّه ِ ، الحَمدُ للّه ِِ على نَعمائهِ و الشكرُ للّه ِِ على آلاَئهِ ، فأنزَلَ اللّه ُ : «و لَسَوْفَ يُعطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضى» .
.
المناقب لابن شهر آشوب : پيامبر صلى الله عليه و آله فاطمه عليه السلام را ديد كه جامه اى دوخته شده از كرك شتر بر تن دارد و مشغول دستاس كردن و شير دادن كودك خود است. اشك از چشمان رسول خدا صلى الله عليه و آله جارى گشت و فرمود : دخترم! با [تحمّل ]تلخى دنيا به سوى شيرينى آخرت بشتاب . فاطمه عليها السلام عرض كرد : اى رسول خدا ! خدا را بر نعمتهايش مى ستاييم و بر داده هايش سپاس مى گوييم ؛ پس خداوند اين آيه را فرو فرستاد: «بزودى پروردگارت تو را عطا مى كند و خشنود مى شوى» .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : ما التَذَّ أحدٌ مِنَ الدنيا لَذَّةً إلاّ كانتْ لَهُ يومَ القيامةِ غُصّةً .
امام على عليه السلام : هيچ كس در دنيا لذّتى نچشد جز آن كه در روز رستاخيز مايه اندوه او گردد .
امام على عليه السلام : ثروت دنيا فقر آخرت است .
امام على عليه السلام : هرچه در دنيا از دست دهى، غنيمتى براى توست .
امام على عليه السلام : تلخى دنيا، شيرينى آخرت است .
امام على عليه السلام : هركه از دنيا چيزى را بطلبد، بيش از آنچه خواسته از آخرت از دست دهد .
امام على عليه السلام : هركه از دنيا چيزى به دست آورد، بيش از آنچه به دست آورده است، از آخرت از دست دهد .
امام على عليه السلام : هرچه دنيا زياد شود، آخرت كم گردد، و هرچه دنيا كم شود، آخرت زياد گردد .
عنه عليه السلام : أغنَى الناسِ في الآخرةِ أفقَرُهم في الدنيا ، أوفَرُ الناس حظّاً مِنَ الآخرةِ أقَلُّهُم حظّاً مِن الدنيا .
امام على عليه السلام : غنى ترينِ مردم در آخرت فقيرترين آنان در دنياست . و بهره مندترينِ مردم در آخرت، كم بهره ترين آنها در دنياست .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّا لَنُحِبُّ الدنيا ، و أن لا نُؤتاها خيرٌ لنا مِن أن نُؤتاها ، و ما اُوتِيَ ابنُ آدَمَ مِنها شيئاً إلاّ نَقَصَ حَظُّهُ مِنَ الآخِرَةِ .
امام صادق عليه السلام : ما دنيا را دوست داريم [اما ]اگر دنيا به ما داده نشود برايمان بهتر است از آن كه داده شود [زيرا] چيزى از دنيا به فرزند آدمى داده نشد ، مگر آن كه از بهره آخرت او كم گشت.
عنه عليه السلام : آخِرُ نبيٍّ يَدخُلُ الجنّةَ سُليمانُ بنُ داوود عليه السلام ، و ذلك لِما اُعطِيَ في الدنيا .
امام صادق عليه السلام : آخرين پيامبرى كه وارد بهشت مى شود سليمان بن داوود عليه السلام است ؛ و اين بدان سبب است كه دنيا به او داده شد .
عنه عليه السلام : مَن اُعطِيَ في هذهِ الدنيا شيئاً كثيراً ثُمّ دَخَلَ الجنَّةَ كانَ أقَلَّ لِحَظِّهِ فيها .
امام صادق عليه السلام : به هركه در اين دنيا بهره زيادى داده شود و به بهشت رود، بهره اش در بهشت به سبب برخوردارى اش در دنيا كمتر باشد .