رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنَّ اللّه َ تَبارَكَ وَ تَعالى··· كانَ إذا بَعَثَ نبيّاً قالَ لَهُ : إذا أحزَنَكَ أمرٌ تَكرَهُهُ فادْعُني أستَجِبْ لَكَ ، و إنّ اللّه َ أعطَى اُمَّتي ذلكَ حيثُ يقولُ : «اُدعُوني أستَجِبْ لكم» .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند تبارك و تعالى··· هرگاه پيامبرى را مى فرستاد به او مى فرمود : هرگاه امر ناخوشايندى تو را اندوهگين ساخت مرا بخوان، تا پاسخت را بدهم . خداوند اين را به امّت من نيز ارزانى داشته است ، آن جا كه مى فرمايد : «مرا بخوانيد تا شما را پاسخ گويم» .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس از شما كه درِ دعا به رويش گشوده شد ، درهاى اجابت نيز به رويش گشوده شده است .
عنه صلى الله عليه و آله : ما كانَ اللّه ُ لِيَفتَحَ لعبدٍ الدُّعاءَ فيُغلِقَ عَنهُ بابَ الإجابةِ ، اللّه ُ أكرَمُ مِن ذلكَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خدا را نسزد كه درِ دعا را براى بنده اى بگشايد ولى درِ اجابت را به رويش ببندد . خدا كريمتر از آن است كه چنين كند .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه خداوند بخواهد كه خواهش بنده اى را برآورد، اجازه (توفيق) دعا كردن به او عطا فرمايد .
عنه صلى الله عليه و آله : مَن تَمَنّى شَيئا و هُو للّه ِِ عزّ و جلّ رِضا لم يَخرُجْ مِن الدّنيا حتّى يُعْطاهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه چيزى را آرزو كند و آن چيز مورد رضاى خداوند عزّ و جلّ باشد ، از دنيا نرود، تا آن كه خداوند آن چيز را بدو عطا فرمايد .
امام على عليه السلام : هر كه از خدا [ براى سخن گفتن با او] اجازه بخواهد، خداوند به او اجازه دهد .
امام على عليه السلام : هر كه درِ [رحمت] خداى سبحان را بكوبد، آن در به رويش باز شود .
الإمامُ الحسنُ عليه السلام : ما فَتَحَ اللّه ُ عزّ و جلّ على أحدٍ بابَ مسألةٍ فَخَزنَ عَنهُ بابَ الإجابةِ .
امام حسن عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ باب مسئلت (دعا) را به روى هيچ كس نگشود، كه باب اجابت را به روى او بسته باشد .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قولِ اللّه ِ تباركَ و تَعالى : «ما يَفْتَحِ اللّه ُ لِلنّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِكَ لَها» . ـ : الدُّعاءُ .
امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه: «هر رحمتى كه خدا بر مردم بگشايد، بازدارنده اى براى آن نيست» ـ فرمود : آن رحمت، دعاست .
امام صادق عليه السلام : دعا، مخزن اجابت است ، همچنان كه ابر مخزن باران است .
امام صادق عليه السلام : هيچ درى نيست كه كوبيده شود ، مگر آن كه به زودى به روى كوبنده باز گردد .
عنه عليه السلام : أكثِرْ مِن الدُّعاءِ ، فإنّهُ مفتاحُ كلِّ رحمةٍ ، و نجاحُ كلِّ حاجةٍ ، و لا يُنالُ ما عِندَ اللّه ِ إلاّ بالدُّعاءِ ، و ليسَ بابٌ يَكثُرُ قَرعُهُ إلاّ يُوشِكُ أنْ يُفتَحَ لِصاحِبِهِ .
امام صادق عليه السلام : بسيار دعا كن ؛ زيرا دعا كليد هر رحمتى است و مايه روا شدن هر حاجتى و آنچه نزد خداست جز با دعا به دست نمى آيد . هيچ درى نيست كه بسيار كوبيده شود، مگر آن كه به زودى به روى كوبنده در باز گردد .
قرب الإسناد عن البَزَنطيِّ : قلتُ للرِّضا عليه السلام : جُعِلتُ فداكَ ، إنّي قد سألتُ اللّه َ تباركَ و تعالى حاجةً منذُ كذا و كذا سنةً و قد دَخَلَ قلبي مِن إبطائها شيءٌ ··· فقال لي : أخبِرْني عنكَ لو أنّي قلتُ قولاً كُنتَ تَثِقُ بِهِ مِنّي ؟ قلتُ : جعلتُ فداكَ ، و إذا لم أثِقْ بقَولِكَ فَبِمَن أثِقُ ؟ ! ··· قالَ : فكُنْ باللّه ِ أوثَقَ ، فإنَّك عَلى مَوعِدٍ مِن اللّه ِ ، أ ليسَ اللّه ُ تباركَ و تعالى يقولُ: «و إذا سَأَلَكَ عبادِي عَنِّي فَإنِّي قَرِيبٌ اُجيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إذا دَعانِ فَلْيَستَجيبُوا لِي وَ لْيُؤمِنوا بِي لَعَلَّهُم يَرْشُدُونَ» . .
قرب الإسناد ـ به نقل از بزنطى ـ : به حضرت رضا عليه السلام عرض كردم : فدايت شوم ، من چند سال است كه از خدا حاجتى مى خواهم و از تأخير در اجابتش در دلم شبهه اى پديد آمده است . . . حضرت به من فرمود : بگو بدانم اگر من سخنى به تو بگويم، آيا به آن اعتماد مى كنى؟ عرض كردم : فدايت شوم ، اگر به سخن شما اعتماد نكنم، به [سخن] چه كسى اعتماد كنم؟! . . . حضرت فرمود : پس ، به خدا بيشتر اعتماد داشته باش ؛ زيرا خداوند به تو [به اجابت] وعده داده است . مگر نه اين كه خداى تبارك و تعالى مى فرمايد : «هرگاه بندگانم درباره من از تو پرسند ، بگو كه من نزديكم و به نداى كسى كه مرا بخواند پاسخ مى دهم. پس ، بايد به نداى من پاسخ دهند و به من ايمان آورند تا راه راست يابند»؟