امام باقر عليه السلام : إنَّ لِلقائِمِ غَيبَتَينِ يُقالُ لَهُ في إحداهُما هَلَكَ ولايُدرى في أيِّ وادٍ سَلَكَ ؛
امام باقر عليه السلام :قائم را دو غيبت است : در يكى از آنها (از بس طولانى است) درباره اش گفته مى شود: «او مُرد و معلوم نيست به كدام وادى رفته است !» .
امام صادق عليه السلام : لِلقائِمِ غَيبَتانِ : إحداهُما طَويلَةٌ و الاُخرى قَصيرَةٌ ؛ فَالاُ ولى يَعلَمُ بِمَكانِهِ فيها خاصَّةٌ مِن شيعَتِهِ والاُخرى لايَعلَمُ بِمَكانِهِ فِيها إلاّ خاصَّةُ مَواليهِ فِيدِينِهِ ؛
امام صادق عليه السلام :قائم را دو غيبت است : يكى طولانى و ديگرى كوتاه . در غيبت نخستين جايگاه آن حضرت را شيعيان خاص او مى دانند ، و در غيبت دوم از جايگاه او كسى جز خدمتكارانش ، كه بر دين اويند ، آگاه نيست .
امام مهدى عليه السلام : أمّا وَجهُ الاِنتفاعِ بِي في غَيبَتي فَكَالاِنتِفاعِ بِالشَّمسِ إذا غَيَّبَها عَنِ الأبصارِ السَّحابُ ؛
امام مهدى عليه السلام : چگونگى بهره مندى از وجود من در دوران غيبتم ، همچون بهره اى است كه از خورشيد مى برند ، آن گاه كه ابر آن را از ديدگان نهان مى كند .