حقيقت اخلاص

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر حقّى را حقيقتى است و بنده به حقيقت اخلاص نرسد، مگر آن گاه كه دوست نداشته باشد در برابر كارى كه براى خدا مى كند، تمجيد و ستايش شود .

الدرّ المنثور ـ به نقل از ابو ثماثمة ـ : حواريون به عيسى عليه السلام عرض كردند : يا روح اللّه ! مخلِص براى خدا كيست ؟ فرمود: كسى كه براى خدا كار كند و دوست نداشته باشد مردم او را به خاطر آن بستايند .

امام على عليه السلام : عبادت خالص اين است كه آدمى جز به پروردگار خويش اميد نبندد و جز از گناه خويش نترسد .

امام باقر عليه السلام : بنده ، خداى را چنان كه حقّ عبادت اوست عبادت نكند، مگر آن گاه كه از همه خلق بريده ، به خداوند روى آورد. در اين هنگام خداوند فرمايد: اين، خالص براى من است. و به لطف و كرم خويش او را پذيرا شود .

امام صادق عليه السلام : عمل خالص آن است كه نخواهى كسى جز خداوند عزّ و جلّ ، تو را بر انجام آن بستايد .