رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ في قولهِ تعالى : «ثُمَّ أوْرَثْنا الِكتابَ الّذينَ اصْطَفَيْنا···» . ـ : فأمّا الّذينَ سَبَقوا فاُولئكَ يَدخُلونَ الجَنّةَ بغَيرِ حِسابٍ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ درباره آيه «آن گاه كتاب را به كسانى كه برگزيده ايم به ارث دهيم ···» ـ فرمود : پيشتازان بدون حسابرسى به بهشت روند .
عنه صلى الله عليه و آله : يَقولُ اللّه ُ تعالى : أيْ عِباديَ الّذينَ قاتَلوا في سَبيلي ، و قُتِلوا و اُوذوا في سَبيلي ، و جاهَدوا في سَبيلي ، ادْخُلوا الجَنّةَ ، فيَدخُلونَها بغَيرِ عَذابٍ و لا حِسابٍ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند متعال فرموده است : اى بندگان من كه در راه من جنگيديد و در راه من كشته شديد و آزار ديديد و در راه من جهاد كرديد! به بهشت درآييد، پس ، آنان، بى آن كه عذابى بينند و حسابرسى شوند، به بهشت درآيند .
عنه صلى الله عليه و آله : يَكْفيكَ مِنها [أيْ مِن الدُّنيا] ما سَدَّ جُوعَكَ و وارى عَوْرَتَكَ ، فإنْ يَكُن بَيتٌ يَكُنُّكَ فَذاكَ ، و إنْ تَكُنْ دابَّةٌ تَرْكَبُها فبَخٍ بَخٍ ، و إلاّ فالخُبزُ و ماءُ الجَرِّ ، و ما بَعدَ ذلكَ حِسابٌ علَيكَ أو عَذابٌ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : از دنيا همان اندازه كه گرسنگى تو را برطرف سازد و بدن برهنه ات را بپوشاند، تو را بس است . اگر خانه اى باشد كه تو را محفوظ دارد، چه خوب و اگر مركبى باشد كه سوارش شوى، كه به به و اگر اينها را نداشتى به همان نان و آب سبو بسنده كن، كه بيش از آن ، يا سبب بازخواست تو خواهد شد، يا مايه عذاب تو خواهد گشت .
عنه صلى الله عليه و آله : إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ أنْبَتَ اللّه ُ لِطائفةٍ مِن اُمّتي أجْنِحَةً ، فيَطيرونَ مِن قُبورِهم إلى الجِنانِ يَسْرَحونَ فيها و يَتَنعَّمونَ كيفَ شاؤوا ، فتَقولُ لهُمُ المَلائكَةُ : هَل رَأيْتُم حِسابا ؟ فيقولونَ : ما رَأينا حِسابا ، فيقولونَ : هَل جُزْتُم على الصِّراطِ ؟ فيقولونَ : ما رَأينا صِراطا ، فيقولونَ لَهُم : هَل رَأيْتُم جَهَنّمَ ؟ فيقولونَ : ما رَأيْنا شَيئا ، فتقولُ المَلائكَةُ : مِن اُمّةِ مَن أنتُم ؟ فيقولونَ : مِن اُمّةِ محمّدٍ صلى الله عليه و آله
فيقولونَ : نَشَدْناكُمُ اللّه َ ، حَدِّثونا ما كانَتْ أعْمالُكُم في الدُّنيا ؟ فيقولونَ : خَصْلَتانِ كانَتا فِينا ، فَبلّغَنا اللّه ُ هذهِ المنزِلَةَ بفَضْلِ رَحمَتِهِ ، فيقولونَ : و ما هُما ؟ فيقولونَ : كُنّا إذا خَلَونا نَسْتَحي أنْ نَعْصِيَهُ ، و نَرْضى باليَسيرِ مِمّا قَسمَ لَنا ، فتقولُ المَلائكَةُ : يَحِقُّ لَكُم هذا .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در روز رستاخيز، خداوند براى گروهى از امّت من بالهايى مى روياند كه با آنها از گورهاى خود به بهشت پرواز مى كنند و در آن به گشت و گذار مى پردازند و هر گونه بخواهند از نعمتهايش برخوردار مى شوند. فرشتگان از آنها پرسند: آيا حسابرسى شديد ؟ جواب دهند : ما حسابى نديديم . پرسند : آيا از صراط گذشتيد؟ پاسخ دهند : ما صراطى نديديم. پرسند : آيا دوزخ را ديديد ؟ پاسخ دهند : ما چيزى نديديم. فرشتگان گويند : شما از امت كه هستيد ؟ پاسخ دهند : از امت محمّد صلى الله عليه و آله . فرشتگان گويند : شما را به خدا سوگند مى دهيم به ما بگوييد كه اعمال شما در دنيا چه بود ؟ پاسخ دهند : دو خصلت در ما بود كه خداوند به فضل رحمت خود ما را بدين مقام رساند . پرسند : آن دو خصلت كدام است؟ گويند : ما در خلوت و تنهايى خود از معصيت خدا شرم مى كرديم، و به همان اندك روزيى كه قسمت ما شده بود خرسند بوديم. پس فرشتگان گويند: اين مقام حقّ شماست.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَن عَمِلَ للّه ِ تعالى أعْطاهُ أجْرَهُ في الدُّنيا و الآخِرَةِ ، و كَفاهُ المُهِمَّ فيهِما ، و قَد قالَ اللّه ُ تعالى: «يا عِبادِ الّذينَ آمَنوا اتَّقوا رَبَّكُمْ للَّذينَ أحْسَنوا في هذِه الدُّنيا حَسَنةٌ و أرْضُ اللّه ِ واسِعَةٌ إنّما يُوفّى الصَّابرونَ أجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسابٍ» ، فما أعطاهُمُ اللّه ُ في الدُّنيا لَم يُحاسِبْهُم بهِ في الآخِرَةِ .
امام على عليه السلام : كسى كه براى خداوند متعال كار كند، خداوند مزد او را در دنيا و آخرت عطا فرمايد و خواسته هاى او را در هر دو سراى بر آورد ؛ خداوند متعال فرموده است : «اى بندگان من كه ايمان آورده ايد! از پروردگار خود بترسيد. براى كسانى كه در اين دنيا نيكى كنند پاداش نيك است و زمين خدا فراخ مى باشد. جز اين نيست كه شكيبايان مزد خود را بى حساب و نقص دريافت مى كنند» . آنچه را كه خداوند در دنيا به آنان بدهد، در آخرت با ايشان حساب نمى كند .
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام : إذا جَمعَ اللّه ُ الأوَّلينَ و الآخِرينَ يُنادي مُنادٍ : أينَ الصّابِرونَ لِيَدْخُلوا الجَنّةَ جَميعا بغَيرِ حِسابٍ ··· : قالَتِ المَلائكَةُ لَهُم : ـ مَن أنتُم ؟ قالوا : الصّابرونَ . قالوا : و ما كانَ صَبْرُكُم ؟ قالوا: صَبَرْنا على طاعَةِ اللّه ِ ، و صَبَرْنا عَن مَعصِيَةِ اللّه ِ .
امام زين العابدين عليه السلام : آن گاه كه خداوند همه انسانها را گرد آورد، مناديى جار زند : كجايند شكيبايان كه همگى بدون حسابرسى به بهشت روند ··· فرشتگان به ايشان گويند : شما كه هستيد ؟ گويند : شكيبايان . فرشتگان پرسند : شكيبايى شما چه بود؟ پاسخ دهند : در راه طاعت خدا و خويشتندارى از نافرمانى او شكيبايى ورزيديم .
عنه عليه السلام : إذا جَمعَ اللّه ُ عزّ و جلّ الأوَّلينَ و الآخِرينَ ، قامَ مُنادٍ فنادى يُسمِعُ النّاسَ فيقولُ : أينَ المُتَحابّونَ في اللّه ِ ؟ قالَ : فيَقومُ عُنُقٌ مِن النّاسِ فيُقالُ لَهُم : اذْهَبوا إلى الجَنّةِ بغَيرِ حِسابٍ .
امام زين العابدين عليه السلام : آن گاه كه خداوند عزّ و جلّ همه آدميان را، از اولين تا آخرين نفر، جمع كند مناديى برخيزد و با صدايى كه همگان بشنوند بانگ برآورد : كجايند آنان كه براى خدا دوستى مى ورزيدند ؟ پس گروهى از مردم برخيزند و به آنان گفته شود : بدون حسابرسى وارد بهشت شويد .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : قالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إذا نُشِرَتِ الدَّواوينُ و نُصِبَتِ المَوازينُ لم يُنْصَبْ لأهلِ البَلاءِ مِيزانٌ ، و لَم يُنْشَرْ لَهُم دِيوانٌ ، و تلا هذِه الآيةَ : «··· إنَّما يُوَفّى الصّابِرونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسَابٍ » .
امام صادق عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : آن گاه كه نامه هاى اعمال گشوده و ترازوها برپا شود، براى بلا ديدگان ترازويى برپا نگردد و نامه عملى گشوده نشود . آن گاه اين آيه را تلاوت كرد : «جز اين نيست كه شكيبايان مزد خود را بى حساب و نقص دريافت مى كنند».
عنه عليه السلام : إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ قامَ عُنُقٌ مِن النّاسِ حتّى يَأتوا بابَ الجَنّةِ فيَضْرِبوا بابَ الجَنّةِ ، فيُقالُ لَهُم : مَن أنتُم ؟ فيقولونَ : نحنُ الفُقَراءُ ، فيقالُ لَهُم : أقَبْلَ الحِسابِ؟! فيقولونَ : ما أعْطَيْتُمونا شَيئا تُحاسِبونا علَيهِ ! فيقولُ اللّه ُ عزّ و جلّ: صَدَقوا ، ادْخُلوا الجَنّةَ .
امام صادق عليه السلام : در روز قيامت گروهى از مردم برخيزند و نزديك بهشت آيند و در را بكوبند . به آنان گفته شود : شما كيستيد ؟ گويند : ما تهي دستانيم . گفته شود: آيا پيش از حسابرسى مى خواهيد وارد بهشت شويد؟ گويند: به ما چيزى نداديد تا درباره آن از ما باز خواست كنيد . پس ، خداوند عزّ و جلّ فرمايد : راست مى گويند ؛ به بهشت در آييد .