الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :قَدِمَ على رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله قَومٌ مِن بَني ضَبَّةَ (مَرْضى) فقالَ لَهُم رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أقِيموا عِندي ، فإذا بَرِئْتُم بَعَثْتُكُم في سَرِيّةٍ ، فقالوا : أخْرِجْنا مِن المَدينةِ ، فبَعثَ بهِم إلى إبِلِ الصَّدَقةِ ··· فلمّا بَرِئوا و اشْتَدّوا قَتَلوا ثَلاثةَ نَفَرٍ كانوا في الإبِلِ و ساقُوا الإبِلَ .
فبَلَغَ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ، فَبعَثَ إلَيهِم علِيّا عليه السلام و هُم في وادٍ قَد تَحَيّروا لَيس يَقْدِرونَ أنْ يَخْرُجوا عَنهُ ، قَريبٍ مِن أرضِ اليَمنِ، فأخَذَهُم فجاءَ بهِم إلى رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله، و نَزَلَتْ علَيهِ «إنَّما جَزاءُ الّذينَ يُحارِبونَ اللّه َ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِى الْأَرْضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُم مِّنْ خِلافٍ أَوْ يُنفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْىٌ فِى الدُّنْيَا وَ لَهُمْ فِى الاْخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ » فاخْتارَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله قَطْعَ أيْديهِم و أرْجُلِهِم مِن خِلافٍ.
امام صادق عليه السلام :عدّه اى از بنى ضبّه [در حالى كه بيمار و رنجور بودند] نزد پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمدند . رسول خدا صلى الله عليه و آله به آنها فرمود : نزد من بمانيد ؛ وقتى بهبود يافتيد شما را با سپاهى مى فرستم . عرض كردند : ما را در خارج مدينه جاى بده. پيامبر آنها را با شترى از بيت المال بيرون مدينه فرستاد ··· وقتى حالشان خوب شد و جان گرفتند سه نفرى را كه همراه شتر بودند كشتند و شتر را با خود بردند .
خبر به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله رسيد . آن حضرت على عليه السلام را براى دستگيرى آنها روانه كرد . آنان در دره اى نزديك يمن سرگردان بودند و نمى توانستند از آن خارج شوند . على عليه السلام آنها را دستگير كرد و نزد پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آورد . اين آيه «همانا سزاى كسانى كه با خدا و پيامبر او مى جنگند و در زمين به فساد مى كوشند، جز اين نيست كه كشته شوند يا بر دار آويخته گردند يا دست و پايشان در خلاف جهت يكديگر بريده شود يا از آن سرزمين تبعيد گردند. اين، رسوايى آنان در دنياست و در آخرت عذابى بزرگ خواهند داشت» بر پيامبر نازل شد . پيامبر صلى الله عليه و آله كيفر قطع دست و پا از چپ و راست را درباره آنها اعمال كرد .