رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :يا أبا ذَرٍّ ، إنَّ ربَّكَ عزّ و جلّ يُباهي الملائكَةَ بثَلاثةِ نَفَر : رجُلٌ يُصْبِحُ في الأرضِ فَرْدا فيُؤَذِّنُ ثمَّ يُصَلّي ، فيقولُ ربُّكَ للملائكَةِ : انْظُروا إلى عَبدي يُصلّي و لا يَراهُ أحَدٌ غَيري ، فيَنْزِلُ سَبعونَ ألفَ مَلَكٍ يُصَلّون وَراءَهُ و يَسْتَغْفِرونَ لَهُ إلى الغَدِ مِن ذلكَ اليَومِ .
و رجُلٌ قامَ مِن اللَّيلِ فصَلّى وَحْدَهُ فسَجَدَ و نامَ و هُو ساجِدٌ، فيقولُ تعالى : انْظُروا إلى عَبدي رُوحُه عِندي و جَسَدُهُ في طاعَتي ساجِدٌ .
و رجُلٌ في زَحْفٍ فَرَّ أصْحابُهُ و ثَبَتَ و هُو يُقاتِلُ حتّى يُقْتَلَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى ابوذر! پروردگارت عزّ و جلّ، به وجود سه نفر، بر فرشتگانش مى بالد : مردى كه در جايى تنها باشد و [به وقت اذان] اذان بگويد و نماز بخواند. پروردگارت به فرشتگان مى فرمايد: ببينيد بنده من نماز مى خواند و هيچ كس جز من او را نمى بيند . پس هفتاد هزار فرشته به زمين فرود آيند و پشت سر او به نماز ايستند و تا فرداى آن روز برايش آمرزش مى طلبند.
و مردى كه شب هنگام در تنهايى برخيزد و نماز گزارد و سجده كند و در حال سجده خوابش برد . پس ، خداوند متعال فرمايد : به بنده من بنگريد كه روحش نزد من است و بدنش در طاعت من سجده كنان.
و مردى كه در ميدان جهاد باشد و همرزمانش بگريزند و او همچنان پايدارى ورزد و بجنگد تا كشته شود .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لأصْحابِهِ في حَربِ صِفّينَ ـ : عاوِدُوا الكَرَّ ، و اسْتَحْيوا مِن الفَرِّ ؛ فإنَّهُ عارٌ في الأعْقابِ ، و نارٌ يَومَ الحِسابِ ، و طِيبوا عَن أنفُسِكُم نَفْسا ، و امْشُوا إلى المَوتِ مَشْيا سُجُحا .
امام على عليه السلام ـ به يارانش در جنگ صفين ـ فرمود : پياپى يورش بريد و از گريختن شرم كنيد ، كه گريز از ميدان جنگ ننگى است جاويدان در ميان اعقاب و روزگاران آينده و موجب آتش در روز حسابرسى . با رضايت خاطر بجنگيد و شادمان و سبك جان به سوى مرگ گام برداريد .
عنه عليه السلام :و أيْمُ اللّه ِ ، لَئنْ فَرَرْتُم مِن سَيفِ العاجِلَةِ لا تَسْلَموا مِن سُيوفِ الآخِرَةِ ، و أنتُم لَهامِيمُ العَرَبِ و السَّنـامُ الأعْظَـمُ ، فاسْتَحيـوا مِن الفِرارِ ؛ فإنَّ فيهِ ادِّراعَ العارِ و وُلوجَ النّارِ .
امام على عليه السلام :سوگند به خدا كه اگر از شمشير اين جهان بگريزيد، از شمشيرهاى آخرت، جان سالم به در نخواهيد برد؛ شما بزرگان و مهتران عرب هستيد ، پس، از گريختن شرم كنيد كه فرار از ميدان نبرد، جامه ننگ پوشيدن است و به آتش رفتن .
عنه عليه السلام :لا تَشْتَدَّنَّ علَيكُم فَرّةٌ بعدَها كَرّةٌ ، و لا جَوْلَةٌ بَعدَها حَملَةٌ ، و أعْطوا السُّيوفَ حُقوقَها .
امام على عليه السلام :گريزى كه در پى آن بازگشت باشد و جابجايى كه در پى اش حمله ، بر شما سخت و ناگوار نيايد ، حقّ شمشيرها را ادا كنيد.
عنه عليه السلام :و أيْمُ اللّه ِ ، لَئنْ فَرَرْتُم مِن سَيفِ العاجِلَةِ ، لا تَسْلموا مِن سَيفِ الآخِرَةِ ، و أنتُم لَهامِيمُ العَرَبِ و السَّنامُ الأعْظَمُ . إنَّ في الفِرارِ مَوجِدةَ اللّه ِ ، و الذُّلَّ اللاّزِمَ ، و العارَ الباقيَ، و إنّ الفارَّ لَغيرُ مَزِيدٍ في عُمُرهِ ، و لا مَحْجوزٍ (مَحْجُوبٍ) بَينَهُ و بينَ يَومِهِ . مَنِ الرّائحُ إلى اللّه ِ كالظَّمْآنِ يَرِدُ الماءَ ؟! الجَنّةُ تَحتَ أطْرافِ العَوالي ، اليَومَ تُبْلى الأخْبارُ، و اللّه ِ لَأنا أشْوَقُ إلى لِقائهِم مِنهُم إلى دِيارِهِم .
امام على عليه السلام :به خدا سوگند اگر از شمشير اين دنيا بگريزيد، از شمشير آن جهان نخواهيد رهيد. شما اشراف و بزرگان عرب هستيد . همانا فرار از جنگ موجب خشم خداوند و خوارى هميشگى و ننگ جاويدان است . به عُمر فرار كننده از ميدان جنگ هرگز چيزى افزوده نگردد و نيز چيزى مانع مرگش نشود . كيست كه همچون تشنه اى كه به آب مى رسد، به سوى حقّ رود؟ بهشت زير لبه هاى نيزه هاست . امروز نهانها آزموده و آشكار مى شوند. به خدا سوگند كه من به رويارويى آنان بيش از آن اشتياق دارم كه آنها براى رسيدن به خانه هاى خود مشتاقند.
عنه عليه السلام ـ مِن وَصاياهُ لأصْحابِهِ عِند الحَربِ ـ : ثُمَّ إنَّ الرُّعْبَ و الخَوفَ ، مِن جِهادِ المُسْتَحِقِّ للجِهادِ و المُتَوازِرينَ على الضَّلالِ ، ضَلالٌ في الدِّينِ ، و سَلْبٌ للدُّنيا مَع الذُّلِّ و الصَّغارِ ، و فيه اسْتيجابُ النّارِ بالفِرارِ مِن الزَّحْفِ عِندَ حَضْرَةِ القِتالِ ، يقولُ اللّه ُ عزّ و جلّ : «يا أيُّها الّذينَ آمَنوا إذا لَقِيتُم الّذينَ كَفَروا زَحْفا فَلا تُوَلُّوهُمُ الأدْبارَ» .
امام على عليه السلام ـ در سفارشهاى جنگى به يارانش ـ فرمود : ترس و هراس از جنگيدن با كسانى كه سزاوار جنگند و در راه گمراهى همداستان شده اند ، مايه گمراهى در دين و از دست دادن دنيا با خوارى و خفّت است. در هنگام فرا رسيدن پيكار ، گريختن از ميدان جنگ موجب دوزخى شدن است . خداوند متعال مى فرمايد : «اى كسانى كه ايمان آورده ايد ! هرگاه با كافران روياروى گشتيد، پشت نكنيد و نگريزيد» .
عنه عليه السلام :إنّي لَم أفِرَّ مِن الزَّحْفِ قَطُّ ، و لَم يُبارِزْني أحَدٌ إلاّ سَقَيْتُ الأرضَ مِن دَمِهِ .
امام على عليه السلام :من هرگز از ميدان جنگ نگريخته ام و احدى به رزم من نيامده، مگر اين كه زمين را از خون او سيراب كرده ام .
الإمامُ الرِّضا عليه السلام :حَرّمَ اللّه ُ الفِرارَ مِن الزَّحْفِ ؛ لِما فيهِ مِن الوَهْنِ في الدِّينِ ، و الاسْتِخْفافِ بالرُّسُلِ و الأئمّةِ العادِلةِ عليهم السلام .
امام رضا عليه السلام :خداوند فرار از ميدان جهاد را حرام كرده است ؛ چون باعث ضعف دين و خفيف شدن پيامبران و پيشوايان عادل عليهم السلام است .