رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :مَن حَجَّ بمالٍ حَرامٍ فقالَ : لَبَّيْكَ اللّهُمَّ لَبَّيْكَ ، قالَ اللّه ُ لَهُ : لا لَبَّيْكَ و لا سَعْدَيْكَ ، حَجُّكَ مَردودٌ علَيكَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس با مال حرام حجّ رود و بگويد: لبّيك اللهم لبّيك، خداوند به او فرمايد: لا لبّيك و لا سعديك، حَجَّت از آن خودت باد!
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إذا اكْتَسَبَ الرّجُلُ مالاً مِن غَير حِلّهِ ثُمَّ حَجَّ فلَبّى ، نودِيَ : لا لَبَّيْكَ و لا سَعْدَيْكَ . و إنْ كانَ مِن حِلّهِ فلبّى نودِيَ : لَبَّيْكَ و سَعْدَيْكَ .
امام صادق عليه السلام :اگر انسان مال حرامى به دست آورد و با آن به زيارت خانه خدا رود و لبّيك بگويد، [در جوابش] ندا آيد كه : لا لبّيك و لا سعديك، و اگر از راه حلال به دست آورده باشد، ندا آيد كه: لبّيك و سعديك.
الخصال عن مالكِ بنِ أنَس :حَجَجْتُ مع الصّادق عليه السلام سَنةً ، فلمّا اسْتَوَتْ بهِ راحِلَتُهُ عِند الإحْرامِ كانَ كُلَّما هَمَّ بالتَّلْبِيَةِ انْقَطعَ الصَّوتُ في حَلْقِهِ ، و كادَ يَخِرَّ مِن راحِلَتِهِ ، فقلتُ : قُلْ يا بنَ رسولِ اللّه ِ ، و لا بدَّ لكَ مِن أنْ تَقولَ ، فقالَ عليه السلام : يا بنَ أبي عامر ، كيفَ أجْسُرُ أنْ أقولَ : لَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ ، و أخْشى أنْ يَقولَ عزّ و جلّ لي : لا لَبَّيْكَ و لا سَعْدَيْكَ!
الخصال ـ به نقل از مالك بن انس ـ : سالى با امام صادق عليه السلام به حجّ رفتم. وقتى مركبش در محل احرام ايستاد هر چه سعى مى كرد لبّيك بگويد صدايش در گلو بريده مى شد و نزديك بود از مركبش به زير افتد. عرض كردم: يا بن رسول اللّه ! لبيك بگو. بايد بگويى. فرمود: اى پسر ابى عامر! چگونه جرأت كنم بگويم: لبّيك اللهم لبّيك. مى ترسم خداوند عزّ و جلّ در جوابم بگويد: لا لبّيك و لا سعديك!
الإمامُ الرِّضا عليه السلام :إنَّما اُمِروا بالإحْرامِ ليَخْشَعوا قَبلَ دُخولِهِم حَرَمَ اللّه ِ و أمْنَهُ ، و لِئلاّ يَلْهوا و يَشْتَغِلوا بشَيءٍ مِن اُمـورِ الدُّنيـا و زِينتِهـا و لَذّاتِها ، و يكونـوا جادِّيـنَ فيما هُم فيهِ ، قاصِدينَ نَحْوَهُ ، مُقْبِلينَ علَيهِ بِكُلِّيَّتِهِم .
امام رضا عليه السلام :از آن رو مردم به احرام بستن فرمان داده شده اند كه، پيش از وارد شدن به حرم خدا و حوزه امنيت او، دلهايشان خاشع گردد و به هيچ چيز از امور دنيا و زيورها و لذّتهاى آن دل نبندند و در آن حال و وضعى كه دارند جدى و كوشا باشند و آهنگ او كنند و با تمام وجود رو به سوى او آورند.