تباه شدن اعمال

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مردمانى از امّت خود را مى شناسم كه در روز قيامت حسناتى به سفيدى كوههاى تهامه عرضه مى كنند، اما خداوند همه آنها را پودر و پراكنده مى كند. بدانيد كه آنها برادران هم تبار شمايند و شبها نيز همچون شما عبادت مى كنند، امّا مردمى هستند كه چون پنهانى و در خلوت با محرمات الهى رو به رو شوند، آنها را مرتكب گردند.

امام على عليه السلام :پس از آنچه خدا به شيطان كرد پند گيريد كه به سبب لحظه اى تكبّر ، كردار دراز مدّت او را باطل گرداند و كوشش فراوان او بى ثمر ماند . او شش هزار سال با پرستش خدا زيست ـ و از ساليان دنيا بود يا آخرت ، دانسته نيست ـ . پس چه كسى پس از شيطان در امان مى ماند؟

امام على عليه السلام :خدايا! از تو آمرزش هر گناهى را مى خواهم كه نيكى ها را محو مى كند و بر زشتى ها مى افزايد و بد بختى ها را شتاب مى دهد و تو را ـ اى پروردگار آسمانها ـ به خشم مى آورد . پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و آن گناه را بر من بيامرز ، اى بهترين آمرزشگران!

امام صادق عليه السلام :خدايا! بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را از ناكامى آرزوهايمان و تباه شدن اعمالمان در پناه خود گير.

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «و به اعمالى كه كرده اند پردازيم و همه را چون ذرات غبار پراكنده در هوا قرار دهيم» ـ فرمود : هان! به خدا سوگند، كه كرده هاى آنان از پارچه هاى كتان قبطى سفيدتر بود، اما چون به حرامى برمى خوردند از آن خوددارى نمى كردند.