پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بنده، با كسى است كه دوستش دارد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آدمى با كسى است كه دوستش دارد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :تو با كسى هستى كه دوستش مى دارى .
الدرّ المنثور :جاءَ رجُلٌ إلى النَّبيِّ صلى الله عليه و آله فقالَ: يا رسولَ اللّه ِ ، إنّك لَأحبُّ إلَيَّ مِن نَفْسي ، و إنَّكَ لأحَبُّ إلَيَّ مِن وُلدي ، و إنّي لَأكونُ في البَيتِ فأذْكُرُكَ فما أصْبِرُ حتّى آتيَ فأنْظُرَ إلَيكَ ، و إذا ذَكَرْتُ مَوتي و مَوتَكَ عَرَفْتُ أنّكَ إذا دَخَلْتَ الجَنّةَ رُفِعْتَ مَع النَّبِيّينَ ، و أنّي إذا دَخَلْتُ الجَنّةَ خَشِيتُ أنْ لا أراكَ . فلَم يَرُدَّ عَليهِ النَّبيُّ صلى الله عليه و آله شَيئا حتّى نَزلَ جِبريلُ بهذهِ الآيةِ : «و مَن يُطعِ اللّه َ و الرَّسُولَ فَأُولئِِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّـنَ النـبِيِـيـنَ وَالـصِّـدِّيـقِيـنَ وَ الشُّـهَـدَاءِ وَ الصَّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقًا » .
الدرّ المنثور :مردى خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد: اى رسول خدا! شما را از خودم و از فرزندانم بيشتر دوست دارم. وقتى در خانه به يادتان مى افتم، طاقت نمى آورم مگر آن كه بيايم و شما را ببينم . وقتى به ياد مردن خودم و شما مى افتم مى دانم كه هر گاه شما وارد بهشت شوى در كنار پيامبران جاى مى گيرى و من اگر به بهشت روم مى ترسم شما را نبينم. پيامبر صلى الله عليه و آله چيزى در جواب او نگفت تا آن كه جبرئيل با اين آيه فرو رسيد: «و هر كس از خدا و پيامبرش اطاعت كند همراه با كسانى خواهد بود كه خدا نعمتشان داده است، چون انبياء و صدّيقان و شهيدان و صالحان. و اينان چه نيكو رفيقانند».
كنز العمّال :سألَ رجُلٌ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله عنِ السّاعةِ، فقالَ: ما أعْدَدْتَ لَها؟ قالَ: ما أعْدَدْتُ لَها كبيرا، إلاّ أنّي اُحِبُّ اللّه َ و رسولَهُ. قالَ : فأنتَ مَع مَن أحْبَبْتَ .
كنز العمّال :مردى از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله درباره قيامت پرسيد. حضرت فرمود: براى آن روز چه چيز آماده كرده اى؟ عرض كرد: چيز مهمى آماده نكرده ام جز آن كه خدا و پيامبرش را دوست دارم. حضرت فرمود: پس، تو با كسى هستى كه دوستش دارى.
علل الشرائع عن أنسِ بنِ مالكٍ :جاءَ رجُلٌ مِن أهلِ البادِيَةِ ـ و كانَ يُعْجِبُنا أنْ يأتيَ الرّجُلُ مِن أهلِ البادِيَةِ يَسألُ النَّبيَّ صلى الله عليه و آله ـ فقالَ : يا رسولَ اللّه ِ، متى قِيامُ السّاعةِ ؟ فحَضَرَتِ الصَّلاةُ ، فلَمّا قَضى صَلاتَهُ قالَ : أينَ السّائلُ عنِ السّاعةِ ؟ قالَ : أنا يا رسولَ اللّه ِ . قالَ : فما أعْدَدْتَ لَها ؟ قالَ : و اللّه ِ ما أعْدَدْتُ لَها مِن كثيرِ عَملٍ لا صَلاةٍ و لا صَومٍ ، إلاّ أنّي اُحِبُّ اللّه َ و رسولَهُ ، فقالَ
لَهُ النَّبيُّ صلى الله عليه و آله : المَرءُ مَع مَن أحَبَّ .
قالَ أنسٌ : فما رأيتُ المسلِمينَ فَرِحوا بَعدَ الإسلامِ بشَيءٍ أشدَّ مِن فَرَحِهِم بهذا .
علل الشرائع ـ به نقل از انس بن مالك ـ : عربى باديه نشين آمد ـ براى ما جالب بود كه مردى باديه نشين بيايد و از پيامبر صلى الله عليه و آله چيزى سؤال كند ـ و به پيامبر عرض كرد: اى رسول خدا! قيامت كى برپا مى شود؟ در اين هنگام وقت نماز شد . پيامبر نمازش را خواند و سپس فرمود: كو آن مردى كه از قيامت پرسيد؟ مرد گفت: من هستم اى پيامبر خدا! حضرت فرمود: براى قيامت چه فراهم آورده اى؟ عرض كرد: به خدا، چيز زيادى از نماز و روزه فراهم نياورده ام، جز آن كه خدا و پيامبرش را دوست مى دارم. پيامبر صلى الله عليه و آله به او فرمود: انسان با كسى است كه دوستش دارد. انس مى گويد: من نديده بودم كه مسلمانان، بعد از شادىِ اسلام، از چيزى به اندازه اين سخن شاد شده باشند.
الأمالي للطوسي :أتى رجُلٌ النَّبيَّ صلى الله عليه و آله فقالَ: يا رسولَ اللّه ِ ، رجُلٌ يُحِبُّ مَن يُصَلّي و لا يُصلّي إلاّ الفَريضَةَ ، و يُحِبُّ مَن يتَصَدّقُ و لا يَتَصدّقُ إلاّ بالواجِبِ ، و يُحِبُّ مَن يَصومُ و لا يَصومُ إلاّ شَهرَ رمَضَانَ ، فقالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : المَرءُ مَعَ مَن أحَبَّ .
الأمالى للطوسى :مردى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد: اى پيامبر خدا! مردى، به كسى كه نماز بگزارد علاقه دارد و او خود جز نماز واجب، نماز ديگرى نمى گزارد و به كسى كه صدقه بدهد علاقه دارد، ولى خودش جز صدقه واجب، چيزى نمى پردازد و به كسى كه روزه بگيرد علاقه مند است، ولى او جز روزه ماه رمضان روزه اى نمى گيرد [اين شخص چگونه آدمى است؟]. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: آدمى با كسى است كه دوستش دارد.