امام على عليه السلام :بخشنده، در دنيا ستوده است و در آخرت ، نيكبخت.
امام على عليه السلام :بخشنده ، كسى است كه چيزى را بخشد كه از بخشيدن امثال آن دريغ مى شود.
امام على عليه السلام :مردم دو گروهند: بخشنده اى كه ندارد و دارايى كه نمى بخشد.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لا يَكونُ الجَوادُ جَوادا إلاّ بثَلاثةٍ : يَكونُ سَخِيّا بمالِهِ على حالِ اليُسْرِ و العُسْرِ ، و أنْ يَبْذلَهُ للمُستَحِقِّ ، و يَرى أنَّ الّذي أخَذَهُ مِن شُكْرِ الّذي أسْدى إلَيهِ أكْثَرُ مِمّا أعْطاهُ .
امام صادق عليه السلام :بخشنده، بخشنده نباشد مگر آن كه سه خصلت داشته باشد: در توانگرى و تنگدستى مال خويش را ببخشد، آن را به كسى كه مستحقّ است ببخشد ، و تشكّرى را كه دريافت مى كند بيشتر و ارزشمندتر از آن چيزى بداند كه بخشيده است.
عنه عليه السلام :إنّ الجَوادَ السيّدَ مَن وَضعَ حقَّ اللّه ِ مَوضِعَهُ ، و لَيس الجَوادُ مَن يأخُذُ المالَ مِن غَيرِ حِلّهِ و يَضَعُ في غيرِ حَقّهِ .
امام صادق عليه السلام :بخشنده آقا، كسى است كه حقِّ خدا را بگزارد . بخشنده ، كسى نيست كه مالى را به ناروا بگيرد و به ناحقّ ببخشد.
الإمامُ الرِّضا عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عن تفسيرِ الجَوادِ ، و هُو في الطَّوافِ ـ : إنَّ لِكلامِكَ وَجهَينِ : فإنْ كنتَ تَسألُ عنِ المَخلوقِ فإنَّ الجَوادَ الّذي يُؤَدّي ما افْتَرَضَ اللّه ُ تعالى علَيهِ ، و البَخيلُ مَن بَخِلَ بما افْتَرَضَ اللّه ُ تعالى علَيـهِ ، و إنْ كنتَ تَعني الخالِقَ فهُو الجَوادُ إنْ أعطى ، فهُو الجَوادُ إنْ مَنَعَ ، لأنَّهُ إنْ أعْطى عَبدا أعْطاهُ ما لَيس لَهُ ، و إنْ مَنعَ مَنعَ ما لَيس لَهُ .
امام رضا عليه السلام ـ در طواف ، هنگامى كه از وى سؤال شد : بخشنده كيست؟ ـ فرمود : سخن تو دو صورت دارد: اگر از مخلوق مى پرسى، بخشنده كسى است كه آنچه را خدا بر او واجب كرده است بپردازد و بخيل ، كسى است كه از پرداختن آنچه خدا بر او واجب كرده است دريغ ورزد. ولى اگر منظورت خالق است ، او بخشنده است، چه عطا كند و چه نكند؛ زيرا اگر به بنده اى عطا كند، به او چيزى داده است كه از آنِ او نيست و اگر عطا نكند، چيزى از او دريغ داشته است كه از آنِ او نيست.