رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ في قولهِ تعالى : «و يُسقى مِن ماءٍ صديدٍ» ـ : يُقَرّبُ إليهِ فيَكْرَهُهُ ، فإذا اُدْنِيَ مِنهُ شَوى وَجهَهُ و وَقعَ فَرْوَةُ رأسِهِ ، فإذا شَرِبَ قَطّعَ أمعاءهُ حتّى يَخرُجَ من دُبُرهِ ، يقولُ اللّه ُ عزّ و جلّ : «و سُقوا ماءً حميما فقَطّعَ أمعاءَهم» و يقولُ : «و إن يَستغيثوا يُغاثوا بماءٍ كالمُهلِ يَشوي الوُجوهَ» .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ درباره آيه «و از چركابه نوشانده مى شود» ـ فرمود : چون آب را نزد او برند از آن بدش مى آيد و چون به او نزديك گردد، بريان شود و پوست سرش بيفتد. و چون آن را بنوشد معده و روده اش متلاشى شود، به طورى كه از نشيمنگاهش بيرون ريزد. خداوند عزّ و جلّ مى فرمايد: «آنان را از آبى جوشان مى آشامانند چنان كه روده هايشان تكّه تكّه شود» و مى فرمايد: «چون به استغاثه آب خواهند، آبى چون مِسِ گداخته برايشان آورند كه از حرارتش چهره ها كباب مى شود».
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنَّ أهلَ النّارِ لَمّا غلى الزَّقُّومُ و الضَّريعُ في بُطونِهِم كغَلْيِ الحَميِم سَألوا الشَّرابَ ، فاُتوا بشرابٍ غَسّاقٍ و صَديدٍ ، يَتَجرّعُهُ و لا يَكادُ يُسيغُهُ ، و يأتيهِ المَوتُ مِن كلِّ مكانٍ و ما هُو بمَيّتٍ .
امام على عليه السلام :هنگامى كه زقّوم و ضريع در شكم دوزخيان، همچون آب جوشان، به جوش آيد، آب بخواهند، پس نوشيدنىِ غَسّاق (خون و چركى كه از پوست تن دوزخيان جارى شود) و صديد (چركابه) به آنها داده شود، كه آن را با سختى جرعه جرعه مى نوشند و از هر سو مرگ گريبانشان را مى گيرد، اما نمى ميرند.