درجات بهشت

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در بهشت درجات است و فاصله ميان آن ها به اندازه ميان آسمان و زمين است . بنده نگاهش را به بالا مى دوزد و نورى خيره كننده بر او مى درخشد، چندان كه نزديك است ديدگانش را كور كند، او شادمان مى شود و مى پرسد: اين چيست؟ گفته مى شود: اين نورِ برادر مؤمن توست. مى گويد: اين همان برادر من فلانى است كه در دنيا پا به پاى هم كار مى كرديم و اينك اينچنين بر من برترى داده شده است؟! گفته مى شود: او از تو در عمل برتر بود. سپس، در دلش، احساس رضايت قرار داده مى شود تا خشنود گردد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند جلّ ثناؤه گروهى را وارد بهشت مى كند و به آنها چندان عطا مى فرمايد كه آرزوهايشان تمام مى شود. بالاتر از آنها گروهى ديگر، در درجاتى عالى به سر مى برند. چون اينان را بينند، بشناسند و بگويند: پروردگارا! اينان همان برادران ما هستند كه در دنيا با هم بوديم؛ پس، به چه سبب آنها را بر ما برترى دادى؟ جواب مى آيد كه: هيهات! زمانى كه شما سير بوديد، آنان گرسنه بودند، زمانى كه شما سيراب بوديد، آنان تشنه بودند، زمانى كه شما مى خوابيديد، آنها به عبادت ايستاده بودند و آن گاه كه شما آرام و آسوده بوديد، آنان در سختى و ناراحتى بودند.

امام على عليه السلام ـ در وصف بهشت ـ فرمود : بهشت داراى درجاتى است كه يكى بر ديگرى برترى دارد و داراى منازلى است كه با هم تفاوت دارند.

امام على عليه السلام :منازل شيعه ما به ديده بهشتيان چنان به نظر مى رسد كه هر يك از شما ستارگان را در كرانه آسمان به زحمت مى بيند.

امام زين العابدين عليه السلام :بر تو باد قرآن؛ زيرا خداوند بهشت را آفريد ··· و درجات آن را به اندازه آيات قرآن قرار داد. پس هر كه قرآن بخواند، قرآن به او مى گويد: بخوان و بالا رو. و هر كس از اين افراد وارد بهشت شود در آن جا كسى بلند مرتبه تر از او نخواهد بود مگر پيامبران و صدّيقان.

امام صادق عليه السلام :نگوييد بهشت يكى است. خداوند عزّ و جلّ مى فرمايد: «درجاتى است»، يكى بالاى ديگرى.