رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :أكْثَرُ ما تَلِجُ بهِ اُمَّتي الجَنّةَ : تَقْوى اللّه ِ و حُسْنُ الخُلقِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :امّت من بيشتر به سبب دو چيز وارد بهشت مى شوند : خدا پروايى و خوش خويى.
عنه صلى الله عليه و آله ـ و قد سُئلَ عن عَملٍ لا يُحالُ بَيْنَهُ و بينَ الجَنّةِ ـ : لا تَغْضَبْ ، و لا تَسألِ الناس شيئا ، و ارْضَ للنّاسِ ما تَرضى لِنَفْسِكَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به سؤال از عملى كه چيزى ميان آن و بهشت مانع نمى شود ـ فرمود : خشمگين مشو، چيزى از مردم مخواه، و براى مردم آن پسند كه براى خودت مى پسندى.
عنه صلى الله عليه و آله :ثلاثٌ مَن لَقِيَ اللّه َ عزّ و جلّ بهِنَّ دَخلَ الجَنّةَ مِن أيِّ بابٍ شاءَ : مَن حسنَ خُلقُهُ ، و خَشِيَ اللّه َ في المَغيبِ و المَحْضَرِ ، و تَرَكَ المِراءَ و إنْ كانَ مُحِقّا .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سه چيز است كه هر كس با آنها خداوند عزّ و جلّ را ديدار كند از هر درى كه بخواهد وارد بهشت مى شود: كسى كه خوش خو باشد، و در آشكار و نهان از خدا بترسد، و بحث و ستيزه را رها كند اگر چه حق با او باشد.
عنه صلى الله عليه و آله ـ لِيزيدَ بنِ أسيدٍ ـ : يا يزيدُ ابن أسيدٍ أ تُحِبُّ الجَنّـةَ ؟ فأحِبَّ لأخيكَ ما تُحِبُّ لِنَفْسِكَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به يزيد بن اسيد ـ فرمود : اى يزيد بن اسيد! آيا بهشت را دوست دارى؟ پس، آنچه براى خودت دوست دارى براى برادرت دوست بدار.
عنه صلى الله عليه و آله ـ و قد سألَهُ رجُلٌ: ما عملٌ إنْ عَمِلتُ بهِ دَخَلتُ الجَنّةَ ؟ ـ : اشْتَرِ سِقاءً جديدا ثُمَّ اسْقِ فيها حتّى تَخْرِقَها ، فإنّكَ لا تَخْرِقُها حتّى تَبلُغَ بها عَملَ الجَنّةِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به مردى كه پرسيد: چه كنم تا به بهشت روم؟ ـ فرمود : مشكى نو خريدارى كن و با آن آنقدر مردم را آب بده تا آن را فرسوده و پاره كنى، پس، زمانى كه مشك پاره شد، به عمل بهشت دست يافته اى.
عنه صلى الله عليه و آله :مَن خُتِمَ لَهُ بجِهادٍ في سَبيلِ اللّه ِ و لو قَدْرَ فَواقِ ناقَةٍ دَخلَ الجَنّةَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس به اندازه فاصله زمانى ميان دو دوشيدن شتر، جهاد در راه خدا نصيبش شود وارد بهشت مى گردد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :وارد بهشت نمى شود مگر نفس تسليم شده.
الأمالي للطوسي عن أبي ذرّ :قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله : أ تُحِبُّ أنْ تَدخُلَ الجَنّةَ ؟ [قال أبو ذرٍّ : ]قُلتُ : نَعَم فِداكَ أبي . قالَ : فَأَقصِرْ مِن الأمَلِ ، و اجْعَلِ المَوتَ نُصبَ عَيْنِكَ، و اسْتَحِ مِن اللّه ِ حقَّ الحَياءِ .
الأمالى للطوسى ـ به نقل از ابوذرّ ـ : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : آيا دوست دارى به بهشت روى؟ عرض كردم: آرى، پدرم فدايت باد. فرمود: پس، آرزو را كوتاه كن و مرگ را پيش چشم خود بدار و از خداوند چنان كه شايد و بايد شرم كن.
تنبيه الخواطر ـ قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله ـ : أ كُلُّكُم يُحِبُّ أنْ يَدخُلَ الجَنّةَ ؟ قالوا : نَعَم يا رسولَ اللّه ِ ، قالَ : قَصِّروا مِن الأملِ ، و ثـبِّـتوا آجالَكُم بينَ أبْصارِكُم ، و اسْتَحْيوا مِن اللّه ِ حقَّ الحَياءِ .
تنبيه الخواطر :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : آيا همه شما دوست داريد به بهشت رويد؟ عرض كردند: آرى، اى رسول خدا. فرمود: آرزو را كوتاه كنيد، مرگ را در مقابل ديدگان خود قرار دهيد و از خدا چنان كه بايد شرم داريد.
الزهد :جاءَ أعْرابيٌّ إلى النبيِّ صلى الله عليه و آله فأخذَ بِغَرْزِ راحِلَتِهِ و هُو يُريدُ بَعضَ غَزَواتِهِ ، فقالَ : يا رسولَ اللّه ِ ، عَلِّمْني عَملاً أدخُلُ بهِ الجَنّةَ.
فقالَ : ما أحْبَبْتَ أنْ يأتِيَهُ النّاسُ إلَيكَ فَائْتِهِ إلَيهِم ، و ما كَرِهْتَ أنْ يأتِيَهُ إلَيكَ فلا تَأتِهِ إلَيهِم ؛ خَلِّ سَبيلَ الرّاحِلَةِ .
الزهد :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله سوار بر شتر خود بود و قصد رفتن به يكى از جنگها را داشت، باديه نشينى بيامد و ركاب شتر آن حضرت را گرفت و عرض كرد: اى رسول خدا! به من كارى بياموز كه با انجام دادن آن به بهشت روم؟ حضرت فرمود: هر كارى كه دوست دارى مردم در حقّت بكنند، تو با آنها همان كن و هر كارى كه دوست ندارى نسبت به تو انجام دهند، تو نيز با آنان چنان مكن ؛ حالا بگذار شتر به راه افتد.
مجمع البيان :جاءَ أعرابِيٌ إلى النبيِ صلى الله عليه و آله فقالَ : يا رسولَ اللّه ِ عَلِّمني عَمَلاً يُدخِلُني الجنَّةَ.
قالَ : إنْ كُنـتَ أقْصَـرْتَ الخُطْبَةَ لقد
عَرَضْتَ المَسألَةَ ، أعتِقِ النَّسمةَ و فُكَّ الرَّقَبَةَ. فقالَ : أ وَ لَيْسا واحِدا؟ قالَ : لا ، عِتْقُ النَّسَمَةِ أنْ تَنْفَرِدَ بعِتْقِها ، و فَكُّ الرَّقَبةِ أنْ تُعينَ في ثَمَنِها ـ و الفَيْءُ على ذِي الرَّحِمِ الظّالِمِ ، فإنْ لَم يَكُنْ ذلكَ فأطْعِمِ الجائِعَ ، و اسْقِ الظَّمْآنَ ، و أْمُرْ بالمَعروفِ ، و انْهَ عنِ المُنكَرِ ، فإنْ لَم تُطِقْ ذلكَ فكُفَّ لِسانَكَ إلاّ مِن الخَير .
مجمع البيان :باديه نشينى خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد: اى پيامبر خدا! عملى به من بياموز تا با انجام آن به بهشت روم . فرمود : سؤالى كوتاه، امّا مهم پرسيدى. بنده آزاد كن و برده رها نما . باديه نشين پرسيد: مگر اين دو، يكى نيست؟ فرمود: نه؛ آزاد كردن بنده، آن است كه خودت به تنهايى بنده اى آزاد كنى و رها نمودن برده آن است كه در بهاى آزادى او هميارى كنى، به خويشاوندِ ستمگرت مهربانى و نيكى كن، اگر اين نشد، پس گرسنه اى را سير كن و تشنه اى را آب ده، و امر به معروف و نهى از منكر كن، اگر اين را هم نتوانستى، زبانت را جز از خير و خوبى فرو بند.
امام على عليه السلام :بهشت رفتن ارزان است و دوزخ رفتن گران.
عنه عليه السلام :إنَّ اللّه َ سبحانَهُ يُدخِلُ بصِدْقِ النِّيَّةِ و السَّريرَةِ الصّالِحَةِ مَن يَشاءُ مِن عِبادِهِ الجَنّةَ .
امام على عليه السلام :خداوند سبحان به سبب نيّت درست و نهادِ پاك، هر كس از بندگانش را كه بخواهد، به بهشت مى برد.
عنه عليه السلام :مَن جُمِعَ فيه سِتُّ خِصالٍ ما يَدَعُ للجَنّةِ مَطْلَبا و لا عنِ النّارِ مَهْرَبا : مَن عَرَفَ اللّه َ فأطاعَهُ ، و عَرفَ الشَّيطانَ فعَصاهُ ، و عَرفَ الحقَّ فاتَّبعَهُ ، و عَرفَ الباطلَ فاتَّقاهُ ، و عَرفَ الدُّنيا فَرفَضَها ، و عَرفَ الآخِرَةَ فطَلَبها .
امام على عليه السلام :هر كس شش خصلت در او جمع شود، هيچ مطلوبى از بهشت و هيچ گريزى از دوزخ را وا نگذاشته است : كسى كه خدا را بشناسد و فرمانش بَرَد، و شيطان را بشناسد و نا فرمانى اش كند، و حق را بشناسد و پيروى اش نمايد، و باطل را بشناسد و از آن بپرهيزد، و دنيا را بشناسد و دورش افكند، و آخرت را بشناسد و آن را بجويد.
امام على عليه السلام :به بهشت دست نمى يابد، مگر كسى كه باطنش نيكو و نيّتش خالص باشد.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام :عَشْرٌ مَن لَقِيَ اللّه َ عزّ و جلّ بهِنَّ دَخلَ الجَنّةَ : شهادةُ أنْ لا إلهَ إلاّ اللّه ُ ، و أنَّ محمّدا رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ، و الإقْرارُ بِما جاءَ مِن عِندِ اللّه ِ عزّ و جلّ ، و إقامُ الصَّلاةِ ، و إيتاءُ الزَّكاةِ ، و صَومُ شَهرِ رَمَضانَ، و حِجُّ البَيتِ ، و الوَلايَةُ لأوْلياءِ اللّه ِ ، و البَراءَةُ مِن أعْداءِ اللّه ِ ، و اجْتِنابُ كُلِّ مُسْكِرٍ .
امام باقر عليه السلام :ده چيز است كه هر كس با آنها خداوند عزّ و جلّ را ديدار كند به بهشت درمى آيد: گواهى دادن به اين كه خدايى جز اللّه نيست، گواهى دادن به اين كه محمّد صلى الله عليه و آله فرستاده خداست، اقرار به آنچه از طرف خداوند عزّ و جلّ آمده است، بر پا داشتن نماز، پرداختن زكات، روزه ماه رمضان، رفتن به حج، دوستى با دوستان خدا و بيزارى از دشمنان خدا و دورى كردن از هر چيز مستى آور.
عنه عليه السلام :أرْبَعٌ مَن كُنَّ فيهِ بَنى اللّه ُ لَهُ بَيتا في الجَنّةِ : مَن آوى اليتيمَ ، و رَحِمَ الضَّعيفَ ، و أشْفَقَ على والِدَيْهِ ، و رَفَقَ بمَمْلوكِهِ .
امام باقر عليه السلام :چهار چيز است كه هر كس داشته باشد، خداوند در بهشت براى او خانه اى مى سازد: هر كس يتيم را پناه دهد، به ناتوان رحم كند، با پدر و مادرش مهربان باشد و با خدمتكارش نرمى كند.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :أرْبَعٌ مَن أتى بواحِدَةٍ مِنهُنَّ دَخلَ الجَنّةَ: مَن سَقى هامَةً ظامِئةً ، أو أشْبَعَ كَبِدا جائِعةً ، أو كَسا جِلْدَةً عارِيَةً ، أو أعْتَقَ رَقَبةً عانِيَةً .
امام صادق عليه السلام :چهار كار است كه هر كس يكى از آنها را انجام دهد وارد بهشت مى شود: هر كس حيوان تشنه اى را آب دهد، يا شكم گرسنه اى را سير كند، يا بدن برهنه اى را بپوشاند، يا برده اسيرى را آزاد كند.
عنه عليه السلام :ثلاثٌ مَن أتى اللّه َ بواحِدَةٍ مِنْهنَّ أوْجَبَ اللّه ُ لَهُ الجَنّةَ: الإنْفاقُ مِن إقْتارٍ ، و البِشْرُ لِجَميعِ العالَمِ ، و الإنْصافُ مِن نَفْسِهِ .
امام صادق عليه السلام :سه كار است كه هر كس يكى از آنها را انجام دهد خداوند بهشت را بر او واجب مى گرداند: انفاق كردن در تنگدستى، خوشرويى با همه عالَم، و انصاف داشتن.
المسيح عليه السلام ـ لَمّا قالَ لَهُ رجُلٌ: يا مُعلّمَ الخَيرِ! دُلَّني على عَملٍ أنالُ بهِ الجَنّةَ ؟ ـ : اتَّقِ اللّه َ في سِرِّكَ و عَلانِيَتِكَ ، و بِرَّ والِدَيكَ .
مسيح عليه السلام ـ وقتى مردى از وى پرسيد: اى آموزگار خوبى! مرا به عملى راهنمايى كن كه به سبب آن به بهشت دست يابم ـ فرمود : در نهان و آشكارت از خدا بترس و به پدر و مادرت خوبى كن.